Կառլոս Ռուիզ Սաֆոն «Քամու ստվերը»

► Ես մտածում էի, թե որքան քիչ բան կարող եմ առաջարկել նրան և որքան շատ բան եմ ուզում ստանալ նրանից...

► Յուրաքանչյուր գիրք հոգի ունի: Նրա հոգին` ով գրել է գիրքը և նրանց հոգիները` ովքեր կարդացել և վերապրել են այն...

► Կյանքն ինձ սովորեցրել է երբեք հույսը չկորցնել, բայց և այնպես լիովին չհենվել միայն դրա վրա: Հույսը դաժան է և փառասեր, այն խիղճ չունի:

► Մեզնից յուրաքանչյուրը սիրում է այնպես, ինչպես որ կարողանում է:

► Իսկապես սիրում ես կյանքում մեկ անգամ, բայց ոչ միշտ է որ հասկանում ես դա:

► Մի բան է` հավատալ կնոջը, մեկ այլ բան է` հավատալ նրա ամեն մի խոսքին:

► Կինը Բաբելոնի աշտարակն է և Մինոտավորի լաբիրինթոսը` մեկ մարմնում:

► Մարդիկ` ովքեր սեփական կյանք չունեն, միշտ խառնվում են ուրիշների կյանքին:

► Ուրիշ մարդիկ մեզ հիշում են այնպիսին` ինչպիսին մենք կանք, այլ ոչ թե այնպիսին, ինչպիսին իրենք են ուզում մեզ տեսնել:

► Մենք պատրաստ ենք հավատալ ամեն ինչի` ճշմարտությունից բացի:

► Պատահականությունները` ճակատագրի մարմնի սպիներն են:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: