«Կարմրահեր կինը»՝ ոճիր և պատիժ
2018-03-09 3737
Փամուկի «Կարմրահեր կինը» վեպի վերնագրից կարելի է կարծել, որ վեպի հիմնական կետը կինն է՝ կարմրահեր կինը, սակայն վեպը հիմնականում պատում է հայր և որդի, որդի և հայր հարաբերությունների, ճակատագրի ու դրա անխուսափելիության մասին։
Ամբողջ վեպի ընթացքում,-բացի վեպի 1980-ականներին և հետո արդեն 2000-ականներին ապրող հերոսներից,-զգում ենք առասպելական Էդիպ արքայի և պարսկական վիպերգության հերոսների՝ հայր և որդի Ռոստամի ու Սոհրաբի ներկայությունը։ Սրանց հիմքի վրա էլ զարգանում են վեպի իրադարձությունները։
Տասնվեց տարեկան երեխայի շուրթերով պատմվող Էդիպ արքայի առասպելը, որը հետագայում պիտի զուգահեռվի հերոսի կյանքի ու ճակատագրի հետ, շատ արհեստական է մտնում վեպի սկզբնական հատված. սկզբում նույնիսկ չես կարողանում հասկանալ կապը հունական առասպելի և փորվող ջրհորի միջև, բայց արդեն սպասում ես իրադարձությունների։
Բացի վերը նշված առասպելաբանությանը և վիպերգությանը հղում անելուց, վեպում անուղղակիորեն կարող ենք տեսնել Դոստոևսկուն, մասնավորապես նրա «Ոճիր ու պատիժ» (ոճիր կատարողի և կատարած ոճրի ծանրությունը իր հետ տանողի) և «Կարամազով եղբայրներ» (հայրասպանություն՝ Ֆյոդոր Կարամազով-Սմերդյակով) վեպերը։
Վեպի հերոսների օրինակով շեշտվում է ճակատագրի դերը և թե ինչ կարող է լինել, եթե փորձես խուսափել ճակատագրից։
Մանկուց մենք լսում ենք պատմություններ ու միֆեր, որոնցից ոմանք տպվում են մեր հիշողության մեջ եւ որոնք մենք մեզ հատ տանում ենք մինչև կյանքի վերջ։ Երբեմն այդ պատմությունները թափանցում են մեր ենթագիտակցություն ու դառնում մեր ճակատագիրը։ Ահա թե ինչու է վտանգավոր տարվել պատմություններով։
Վեպում կա ճակատագրական կինը՝ որպես սիրած կին և մայր, և նրանից հետո եկող կանայք, ինչպես նաև իսկական սերը՝ կյանքի ընկերը։
Մի շարք միջազգային օնլայն պարբերականներ անդրադարձ են կատարել վեպին, որոնց թարգմանությունները մի քանի օր անց կհրապարակվեն բլոգում։
Հեղինակ՝ Անժելա Գրիգորյան
Հ.Գ. Եթե դուք ունեք հեղինակային վերլուծություններ՝ գրված Ձեր կարդացած գրքի վերաբերյալ, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:
մեկնաբանություններ