Լուսի Մոդ Մոնտգոմերի «Աննան կանաչ կտուրներից»

► Իմ մեջ այնքան շատ են տարբեր Աննաները։ Երբեմն ինձ թվում է, որ հենց այդ պատճառով եմ բոլորի համար այդքան խնդիրներ առաջ բերում։ Եթե միայն մեկ Աննա լինեի, շատ ավելի հեշտ կլիներ, բայց դա անգամ կիսով չափ այսքան հետաքրքիր չէր լինի։

► Ինչպես ասում են իռլանդացիները, մարդն ընտելանում է ամեն ինչին, անգամ՝ կախաղանին։

► Մի անգամ մի գրքի մեջ կարդացի, որ վարդը նույնքան քաղցր կբուրի, եթե անգամ այլ անուն կրի։ Բայց երբեք չեմ կարողացել դրան հավատալ: Չեմ հավատում, որ վարդը նույնքան գեղեցիկ կլիներ, եթե տատասկափուշ կամ կաղամբ կոչվեր։ Կարծում եմ՝ հայրս կարող էր լավ մարդ լինել, նույնիսկ եթե Ջեդեդայա անունն ունենար, բայց վստահ եմ՝ դա նրա համար ծանր խաչ կլիներ։

► - Դե, դե, լացելու կարիք չկա:
- Կարիք ԿԱ, - աղջիկն արագ բարձրացրեց գլուխը, ու երևացին արցունքոտ դեմքը և դողացող շուրթերը: - Դուք նույնպես լաց կլինեիք, եթե որբ լինեիք և գայիք այն տեղը, որը, ինչպես կարծում էիք, դառնալու էր Ձեր տունը, և հանկարծ իմանայիք, որ Ձեզ չեն ցանկանում պահել, քանի որ տղա չեք: Օ՜, սա իմ կյանքի ԱՄԵՆԱՈՂԲԵՐԳԱԿԱՆ պահն է:

► - Բայց եթե դուք ամեն դեպքում որոշեք ինձ Աննա կոչել, ապա խնդրում եմ չդարձնել այն Անա ու հստակ արտասանել երկրորդ «ն»-ն:
 - Ի՞նչ տարբերություն, - հարցրեց Մարիլան նույն ժանգապատ ժպիտով՝ ձեռքը գցելով թեյնիկի բռնակին։
 - Օ՜, շատ մեծ: Աննան շատ ավելի գեղեցիկ է հնչում: Երբ լսում եք, թե ինչպես են արտասանում անունը, այն տպագիր տառերով չի՞ դաջվում Ձեր աչքերի առաջ։ Ինձ մոտ դաջվում է։ Ու Անան սարսափելի տեսք ունի, իսկ Աննան շատ ավելի նրբագեղ է։ Միայն եթե ինձ Աննա անվանեք՝ Անայի փոխարեն, կփորձեմ հարմարվել այն մտքին, որ ինձ Կորդելիա չեք կոչում։

► Շատ հեշտ է կարդալ ուրիշների դժբախտությունների մասին և պատկերացնել, որ մենք էլ կարող էինք հերոսաբար հաղթահարել դրանք, բայց այնքան էլ հեշտ չէ, երբ իսկապես ստիպված ես լինում գործ ունենալ դրանց հետ, այդպես չէ՞:

► Չգիտեմ՝ ինչու, բայց ոչինչ երբեք նույնքան լավը չի լինում երկրորդ անգամ։ Նկատե՞լ եք։

► Այնքան հեշտ է չարամիտ լինելն առանց դա գիտակցելու, այնպես չէ՞։

► - Ի՜նչ հիանալի է վերադառնալ տուն՝ իմանալով, որ այն քոնն է, - ասաց նա։ - Ես արդեն սիրում եմ Կանաչ կտուրները, բայց մինչ այդ երբևէ այլ վայր չեմ սիրել։ Ինձ երբեք տանը չեմ զգացել։

► - Դու ամեն բան սրտիդ չափազանց մոտ ես ընդունում, Աննա, - ասաց Մարիլան հառաչանքով։ - Վախենամ՝ կյանքում դրա պատճառով քեզ շատ հիասթափություններ են սպասում։
- Օ՜, Մարիլա, անհամբերությամբ ինչ-որ բանի սպասելն արդեն հաճույքի կեսն է, - բացականչեց Աննան: - Հնարավոր է՝ չստանաք այն, ինչ ակնկալում եք, բայց ոչինչ չի կարող խանգարել Ձեզ վայելել սպասումը: Միսիս Լինդն ասում է. «Օրհնյալ են նրանք, ովքեր ոչինչ չեն ակնկալում. նրանք չեն հիասթափվի»: Բայց կարծում եմ՝ շատ ավելի վատ կլինի ոչինչ չսպասել, քան հիասթափվել։

► Երբ տղամարդը սիրահետում է աղջկան, պետք է ընդունի վերջինիս մոր կրոնական արժեքներն ու համաձայնի հոր քաղաքական հայացքներին։

► Ռուբի Գիլիսն ասում է՝ երբ մեծանա, կփորձի այնպես անել, որ երկրպագուների մի ամբողջ բանակ ունենա, որոնց հերթով խելքահան կանի, բայց ինձ թվում է՝ դա ավելորդ անհանգստության առիթ է։ Ես կնախընտրեի մեկ երկրպագու ունենալ, ընդ որում՝ խելքը գլխին։

► - Ա՜հ, բայց հենց դա է ամենահաճելին, - հակաճառեց Աննան։ - Ինչ-որ բան ծագում է Ձեր գլխում, ու պետք է ասեք կամ անեք դա։ Եթե կանգնեք ու սկսեք մտորել դրա շուրջ, կփչացնեք ամբողջ հաճույքը։

► Մարդիկ, որոնք երբեք երեխա չեն դաստիարակել, մտածում են, որ դա նույնքան պարզ է ու հեշտ, որքան հանրահաշվի խաչաձև բազմապատկման օրենքը. պարզապես մի թիվը դրեք մյուսի կողքին ու կստանաք ճիշտ պատասխանը։ Բայց միսն ու արյունը հանրահաշվական երևույթներ չեն, ու հենց դրանում է Մարիլայի սխալը։

► Այն ամենը, ինչին մենք այդքան ձգտում ենք երեխա ժամանակ, մեզ համար կիսով չափ անգամ այդքան հիանալի չի լինում, երբ վերջապես ստանում ենք։

► Չարլի Սլոունն ասում է, որ մտնելու է քաղաքականություն ու դառնալու է խորհրդարանի պատգամավոր, բայց միսիս Լինդը կարծում է, որ նա երբեք հաջողության չի հասնի այդ գործում, քանի որ բոլոր Սլոուններն ազնիվ մարդիկ են, իսկ մեր օրերում քաղաքականության մեջ միայն խաբեբաներն են հաջողության հասնում։

► Ա՜հ, նման բարձր նպատակներ ունենալը հիանալի է։ Ու շատ ուրախ եմ, որ դրանք ինձ մոտ շատ են։ Ու թվում է, թե երբեք չեն ավարտվի, ու դա ամենահրաշալի փաստն է։ Հենց հասնում ես նվիրական նպատակիդ, արդեն մյուսն ես տեսնում, որն ավելի վեր է դրված ու ավելի պայծառ է շողում։ Հենց դա էլ այս կյանքն այդքան հետաքրքիր է դարձնում։

► Ես ներդրել եմ բոլոր ջանքերս ու սկսում եմ հասկանալ «պայքարի հաճույք» արտահայտության իմաստը։ Ամենահրաշալին պայքարելն ու հաղթելն է, բայց պայքարելն ու արժանի պայքարում պարտություն կրելը գրեթե չի զիջում դրան ...

► Կյանքն էլ երբեք չի կարող նույնը լինել այն բանից հետո, երբ վշտի սառը, մաքրագործող ձեռքը դիպչում է դրան։

► Վստահ եմ՝ մենք չպետք է փակենք մեր սրտերը բնության բուժիչ ազդեցության առաջ։ Բայց ես հասկանում եմ զգացմունքներդ։ Կարծում եմ՝ մենք նույն բանն ենք զգում։ Մենք հրաժարվում ենք այն մտքից, որ ինչ-որ բան կարող է մեզ հաճույք պատճառել, երբ նա, ում մենք սիրում ենք, այլևս այստեղ չէ, որ կիսի մեզ հետ այդ հաճույքը։

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: