Մանե Մարգարյան «Քո աղջկան իմ անունով դու չկնքես»

Քո աղջկան իմ անունով դու չկնքես
Ամբողջ կյանքդ հանգիստ չես զգա,
Նրան կանչելիս հոգիդ ցավ կզգա:
Նրա մորը համբուրելիս
Եվ նրա հետ զրուցելիս
Կհասկանաս, որ այդպես էլ
Դու ինձանից չես կշտացել
Զգալու ես, որ ինձ նման
Քեզ այդպես էլ չի հասկացել: Զգալու ես,
Թե ինչպես է անմար կրակն այրում հոգիդ:
Դու մտովի ինձ կկանչես,
Որ փարատեմ ցավող հոգիդ: Գիտես կզգամ,
Ուր էլ լինեմ ես այդ պահին,
Անունը քո կփաթաթվի իմ շուրթերին.
Եվ քեզ նման,
Ես էլ կզգամ,
Որ քո կարիքն ունեմ այնպես,
Ինչպես մի օր, երբ արթնացա
Ու անունդ շուրթիս գտա
Եվ հասկացա, որ քոնն եմ ես
Ում կինն էլ որ ինձ համարես:

Հեղինակ © Մանե Մարգարյան