Մինչ
Շուրթերիդ ճաքերին
Կհենես
Ծխախոտը վերջին
Կուզենամ իմանաս
Որ դու իմ
Գլխապտույտի կարուսելում ես...
Կսպասե՞ս
Մինչև հաբերս գտնեմ
(մի քիչ կքայլենք)
Քո գոյության
Վաննայում
Ինքնասպան է եղել
Մենությունս...
Ու իմ թանաքե
Փլատակներում
Միշտ
Ժպտացել ես դու...
(գիտե՞ս,ժպիտիդ հոտն է գալիս
իմ ամեն եկող տողից)
Մինչ գինին կհոսի
Շուրթերիդ ճաքերով
Կուզենամ
Քո հոգում թմրած ավելորդությունս
Հետ վերցնել
Ու շպրտել
Բացվող, փակվող
Ու էլ չբացվող դարակում․․․
Դու եսերեն էիր խոսում ինձ հետ
Իսկ ես իմ
Կոտրված դուերենը
Այնպես երջանիկ էի
Մաղում քո լռության մեջ․․․
Կարծես հասկանում էիր դա․․․
Գլխապտույտիս
Կարուսելում ես դու նորից
Հաբերս գտել եմ․․
Գուցե լքե՞ս
Մենակությունս․․
Հեղինակ՝ © Նարեկ Կոսմոս
Դիտեք ավելին Ստեղծագործություններ բաժնում
մեկնաբանություններ