Ինչու՞ են աչքերը խոսում,
երբ աղմուկի մեջ ձայներն են լռում,
Գիտես ինչու՞ են մարդիկ միշտ խոսում
Ու ամեն անգամ զղջումով լռում,
ու լռության մեջ սփոփանք փնտրում…
Ու չգտնելով դառնում են հնին,
Նորից հերքելով ամեն մի նորին,,
Մի նոր զղջումին,
Նոր ծնվող խոսքին,
Հերքումի խոսքին…
Քանի որ գիտեն,որ ամեն անգամ
խայթող մի խոսքից,տարափից հետո,
Արդեն անիմաստ, անզոր է դառնում
հենց ինքը՝ Խոսքը,խոսքը զղջումի
Գինը հերքումի…
Դիտեք ավելին Ստեղծագործություններ բաժնում
մեկնաբանություններ