Պա Ծին «Իմ սիրտը»

2024-06-13 1306

Վերջերս, չգիտեմ թե ինչու, սիրտս ավելի է ցավում։
Ուզում եմ մորս ասել.
- Վերցրու՛ սիրտս ու տար քեզ հետ, այն էլ ինձ պետք չէ։
Հիշում եմ մորս խոսքերը. «Քո հայրն իր ողջ կյանքում սեր ու բարություն է տվել մարդկանց։ Մահից առաջ իր սիրտը տվել է ինձ, որ երբ մեծանաս, փոխանցեմ քեզ` ասելով, որ այս սիրտն ունեցողը երջանիկ կապրի իր կյանքը։ Այժմ, երբ մեծ ես արդեն, վերցրու՛ այս սիրտն ու ապրիր այս մեծ աշխարհում, իմ օրհնությունը քեզ»։
Այս մի քանի տարիների ընթացքում ես շրջել եմ աշխարհով մեկ, տեսել եմ մարդկային սրտի անապատները, այնպես եմ տառապել, որ բազում ցավող սպիներ ունեմ։ Որտե՞ղ է արդարությունը։ Որտե՞ղ է երջանկությունը։ Որտե՞ղ է խաղաղությունը։ Ո՞ր օրը ես էլ չեմ տեսնի այս գարշելի տեսարանը։ Ո՞ր օրը չեմ լսի այս զարհուրելի ձայները։ Ո՞ր օրն էլ չի կրկնվի այս ողբերգությունը։ Ամեն բան նետի պես սիրտս է խրվում։ Իմ սիրտն ամբողջությամբ սպիներով է պատված, այս է պատճառը, որ վերջերս ավելի է ցավում։
Ինձ պետք չէ այս սիրտը։ Նրանով ես չեմ կարող փակել աչքերս ու կուրանալ, չեմ կարող փակել ականջներս ու խլանալ, չեմ կարող ածուխ կուլ տալ ու համրանալ, չեմ կարող ուրիշների ցավի մեջ իմ երջանկությունը գտնել, ես չեմ կարող հանգիստ ապրել այս աշխարհում, ես, առհասարակ, այլևս չեմ կարողանում ապրել։ Մա՜մ, խնդրում եմ ներիր ինձ, ես իսկապես չեմ ուզում այս սիրտը։
Ես վաղուց որոշել եմ հրաժարվել ամեն ինչից։ Թող մարդիկ մրցեն ու վատ վերաբերվեն ինձ հետ, թող նվաստացնեն ինձ։ Ես պարզապես հանգստանալ եմ ուզում։ Բայց իմ սիրտն այսկերպ չի կարող, նա ինձ ստիպում է նայել, լսել ու խոսել։ Բայց ես վախենում եմ տեսնել ու լսել, և ոչ մի ցանկություն չունեմ խոսելու։
Ու կրկին դիմում եմ սրտիս.
- Սի՛րտ, հեռացի՛ր, այդպես ցավագին ինձ մի՛ սիրիր։ Քեզ հետ ես չեմ կարող ապրել այսպիսի աշխարհում։ Խնդրում եմ, հանուն իմ երջանկության ինձ հանգիստ թող։
Նա չունի պատասխան, քանի որ գիտի, որ իմ կրծքին է կապվել քո օրհնությամբ, և որ միայն քո անեծքը կարող է բաժանել մեզ։ Մա՜մ, խնդրում եմ անիծիր ինձ, թույլ տուր, որ մնամ անսիրտ, թույլ տուր, որ նա ջնջվի երկրի երեսից, որովհետև նա չի կարող ապրել այս աշխարհում, ուստի ես էլ նրա հետ տեղ չունեմ այս աշխարհում։
Արյան ու արցունքների ծովում մի մարդու սիրտը ի՞նչ կարող է փոխել կամ անել։ Մա՜մ, անիծի՛ր ինձ ու հետ վերցրու այս սիրտը, ես այն չեմ ուզում։

Տարիներ են անցել, ինչ դու չկաս, մա՜մ։

Թարգմանությունը չինարենից ՝ © Քրիստինե Հովսեփյանի

Դիտեք ավելին Արտասահմանյան Գրականություն բաժնում

մեկնաբանություններ