Պիեռ Կոռնել «Սիդ»

► Ճակատագիրը միշտ հարափոփոխ կերպարանք ունի, երջանկության մեջ ես վախենում եմ դժբախտությունից:

► Ինչ որ մեզ հայտնի չէ այսօր, կիմանանք վաղը:

► Սերը դահիճ է, որ չի խնայում երբեք ոչ մեկին:

► Հույսի մեջ ապրող սերը մեռնում է հենց այդ հույսի հետ: Դա մի կրակ է, որի մեջ արդեն վառելիք չկա:

► Իմ ամենամեծ հույսը այն է լոկ, որ անհույս մնամ:

► Ով չի վախենում մահից, չի վախենում և սպառնալիքից:

► Ատելությունը, որը թաքնվում է սրտի խորքերում, Այրվում է ծածուկ և ավելի է դրանից եռում:

► Այն բանին, ինչին մարդն արժանի չէ, չի կարող տիրել:

► Ով չի վախենում մահից, վախ չունի տառապանքից:

► Հաղթության փառքը պիտի ձեռք բերել միայն վտանգով:

► Չի գտնում մարդը երբեք կատարյալ մի ուրախություն. Մեր ամենամեծ խնդության մեջ էլ կա մի տխրություն. Եվ միշտ էլ ինչ-որ մի չար կասկածանք, նման դեպքերում, Բերկրանքով լցված մեր հոգիներին տագնապ է բերում:

► Դու ինձ արժանի դարձար՝ վրեժդ լուծելով, Ես քեզ արժանի կդառնմ՝ նույնը քեզ հատուցելով:

► Բոլորովին զուր է դիմել բանական մտքին, Երբ որ արբեցնող սիրո թույնով է լցված մեր հոգին:

► Քաջածին մարդիկ սկզբից ևեթ լինում են արի:

► Եթե հիվանդը հրապուրված է իր հիվանդությամբ, Նա ընդունում է ապաքինումը մեծ դժկամությամբ:

► Հաճախ այն քայլը, որ հանցավոր է թվում մեզ այսօր, Վաղը դառնում է շատ սովորական և օրինավոր:

► Պատիվը մեկն է, իսկ սիրուհիներ՝ որքան որ կուզես: Սերը հաճույք է, մինչդեռ պատիվը՝ պարտականություն:

► Սակայն կենդանի օրինակի մեջ ուժ կա առավել: Մեռած անցյալից հնարավոր չէ շատ բան սովորել:

► Ես չեմ մտնում այն սիրտը, ուր մտնում է ամեն մի կին:

► Որքան էլ գործեք սխրանքներ վսեմ ու հերոսական, չի լինի արքան իր հպատակին երբեք պարտական:

► Քաջածին հոգում արիությունը հասունանում է կարճ ժամանակում:

► Պետք չէ նաև լինել անտարբեր. Հաճախ դա սաստիկ վտանգավոր է և կորստաբեր:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: