Գրքամոլ Ակումբ. Խումբ Երկրորդ. Քննարկում յոթ. Միխայիլ Բուլգակով «Վարպետը և Մարգարիտան»
2015-12-14 3806
Թեթև ու եթերային մթնոլորտում անցկացրած վերջին հանդիպումից հետո գրքամոլցիների երկրորդ խումբը դեկտեմբերի 12-ի իր հավաքույթն անցկացրեց «թանձր» միջավայրում, որը ստեղծվել էր բուլգակովյան երևակայության ազդեցության ներքո: Հերթական ստեղծագործությունը, որ նրանք քննարկեցին, Միխայիլ Բուլգակովի հանրաճանաչ վեպն էր` «Վարպետը և Մարգարիտան» (գրվել է 1929 - 1940 թթ): Ակումբի անդամներն այն դիտարկեցին սյուժետային երկու գծին հետևելով. դրանցից մեկը պատմում է 1930-ների Մոսկվայի, մյուսը՝ Ք.Հ. 30թ. Երշալայիմում (Երուսաղեմի՝ եբրայերենին մոտեցրած անունը) տեղի ունեցած իրադարձությունների մասին։ Վեպի վերջում այս գծերը միավորվում են, և Պոնտացի Պիղատոսը հանգստություն է գտնում՝ վերջապես շարունակելով իր ընդհատված խոսակցությունը Յեշուա Հա-Նոցրիի (Հիսուս Քրիստոսի՝ հին Թալմուդական տեքստերից վերցրած եբրայերեն անունը) հետ։ Գրքամոլցիները նկատեցին, որ հետաքրքիր լուծումներ գտնելով` Բուլգակովը զուգահեռներ է անցկացնում Քրիստոսի ժամանակների և 20-րդ դարի 30-ական թվականների մարդկանց միջև՝ վեր հանելով մարդկային բոլոր թուլություններն ու արատները՝ ընչաքաղցությունը, դավաճանությունը, ստախոսությունը: Եվ պատահական չեն Վոլանդի հետևյալ խոսքերը. «Մարդիկ նույնն են, երբեմն գթասրտությունն է բախում նրանց սրտի դռները...»։
Քննարկման ամենահետաքրքիր պահերից մեկն այն էր, երբ անդամներից ամեն մեկը «վերածվեց» վեպի մի կերպարի: Արդյունքում գրքամոլները հերթով «փոխակերպվեցին»` այսպես ասած` մարմնավորելով Վոլանդին, Մարգարիտային, Յեշուային, Ազազելլոյին և անգամ սատանայի սև կատվին: Գրքամոլցիները մեկ հայտնվում էին Վոլանդի շքախմբի շարքերում, մեկ էլ մասնակից էին դառնում սատանայի հայտնի պարահանդեսին:
Այսպիսով` բուլգակովյան աշխարհում «ճամփորդելուց» հետո ակումբի երկրորդ խումբը եզրափակեց այս տարվա հանդիպումների իր շարքը` պատրաստվելով արդեն հաջորդ տարում սպասվելիք քննարկմանը, որի ընթացքում նրանց դիտակետում է հայտնվելու ևս մեկ ռուս դասական` Լև Տոլստոյը` իր «Աննա Կարենինա» վեպով:
մեկնաբանություններ