Ռոբերտ Մուզիլ «Ճշգրտություն և հոգի»

► Հոգի. այս բառը ծառայում է միայն անիրական հաղորդումների ոլորտին: Մարդս խոսում է այն ժամերին, երբ նա չի ապրում: Հենց որ մենք խոսում ենք, դռները փակվում են: Բազմության լռությունը անբացատրելի կշիռ ունի: Մարդիկ իրար գլուխ են հավաքվում լոկ...խոսելու համար: Իսկական ճշմարտությունը երկու մարդու միջև չի կարող արտահայտվել: Յուրաքանչյուր գործադրած ճիգ կամ լարում խոչընդոտում է դրան: Հոգիները միավորվում են, երբ շրթունքներն են բաժանվում իրարից:

► Բայց հիմարությունն ինքնին ի զորու և ի վիճակի է հուզելու կամ մեղմելու բնավ ոչ բոլոր հանգամանքներում: Կարճ լինելու համար` ասենք, որ այն սովորաբար համբերությունից հանում է, արտակարգ դեպքերում էլ` դաժանություն է հանդես բերում. և այդ հիվանդագին դաժանության նողկալիորեն հոսանուտ օրինազանցություններին, որ հանրաճանաչ արտահայտությամբ իբրև սադիզմ են բնութագրվում, զոհի դերում շատ հաճախ հենց հիմար մարդիկ են հանդես գալիս: Ակնհայտորեն դա պատճառաբանվում է նրանով, որ հիմարները մյուսներից ավելի հեշտ են ավար դառնում դաժանաբարո սադիստներին: Սակայն , թվում է, թե դա կախում ունի նաև նրանից, որ վերջիններիս բոլոր կողմերից զգայելի դիմադրողականության անընդունակությունը վայրենացնում է երևակայությունը, ինչպես որ արյան հոտն է զորեղացնում որսկանի բնազդային հաճույքը, հետապնդվող զոհին մի ամայի, խուլ անապատային վայր հրապոուրելով, ուր վայրենաբար դաժանությունը սոսկ նրա համար է «հեռու հորիզոններ կտրում-անցնում», քանզի իր առաջ ոչ մի սահմանափակում կամ արգելք չի տեսնում: Դա հենց տառապանքի հանդեպ տանջարարի հակումն է, ըստ էության` մի թուլություն, որը անքակտելի բաղադրիչ է կազմում բիրտ ուժի ցուցադրանքի. և չնայած վիրավորված կարեկցանքի զգացողության արդարամիտ երևալու հուզախախտ մոլուցքը հազվագյուտ է այն նկատելի դարձնում, սակայն, ինչևէ, այս երկուսն էլ անհրաժեշտաբար դաժանությանն են պատկանում, ինչպես նաև` սիրույն, երկուսն ի մի, որ շատ հարմար են գալիս իրարու...

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: