Ռոմիկ Սարդարյան «Մնացած կյանքի համար»
2019-08-20 7133
Աշնան կանչ
Նորից աշու՜ն է,
Հմայքը- հին –
Այդ դու՜ ես թովում,
Դասական կի՜ն:
Թռիչքը հոգու
Թռի՜չք է հին-
Երբ դու՜ ես պակաս,
Դասական կին:
Հույսերը նոր են,
Եվ հույսը –հին:-
Այդ դու՜ ես- դու կաս,
Դասական կին:
Որքան անուրջ ես-
Այնքան էլ՝ հին-
Դու հեռու՜, հեռու
Դասական կին:
***
Գուշակ
Եվ իմ կաթիլ-կաթիլ ազատության համար
Ես կյանքիս սյուները արեցի հիմնահատակ:
Ես իմաստուն եղա և անսահման հիմար,
Իմ աշնան դեմ մերկ՝ կանգնած եմ ես հիմա:
Ես ապագաս գիտեմ- որպես խորիմաստ այր,
Սակայն անցյալս է ճոճվում մշուշապատ,
Ապագաս ու անցյալս չեն հանդիպի իրար-
Ես եմ նրանց միջև-որպես անդուռ մի պատ:
***
Լուսաբաց
Ես լքել եմ մարդասպանիս,
Նա էր կախված գլխիցս վեր,
Նա լուսին էր, օրվա արև,
-Ես լքել եմ մարդասպանիս:
Նա ձկնորս էր՝ ցանցով բանիվ,
Եվ տնկածս ծառի տերև,
-Ես լքել եմ մարդասպանիս,
Նա էր կախված գլխիցս վեր:
Դիտեք ավելին Բանաստեղծություններ բաժնում
մեկնաբանություններ