Սիրուշո Օհանյան «Մտորումներ»

Լինում են մարդիկ, որ քոնը չեն․․․քոնը չեն... քոնը չեն ու վերջ։ Քոնը չեն էնպես, ինչպես կարող է քոնը չլինել խանութի ցուցափեղկում դրված զգեստը կիսգիշերն անց։ Աշխատանքից հետո քաղաքային աղմուկից արբած (կամ էլ գինուց՝ մի բաժակ (կամ էլ՝ երկու) մոտենում ես ցուցափեղկին, տարվում զգեստով, գինը նայում, ուսումնասիրում այն աջից ու ձախից, իսկ երբ ուզում ես շոշափել, հասկանում ես, որ անկարելի է... ձեր միջև ցուցափեղկ կա... Ցուցափեղկեր կան մարդկանց միջև։ Կան մարդիկ, որ քոնը չեն էնպես, ինչպես խանութի «ամենաթաքուն» անկյունում մնացած ու քո կողմից պատահաբար «բացահայտված» զգեստը: Ինչքան էլ հավանես այն, ուզում է՝ ամբողջ կյանքդ երազած լինես, միևնույն է, չափսը քոնը չէ: Մի մտածիր դերձակի մոտ տանելու, չափսը փոփոխելու մասին. էլ առաջվանը չի լինի։ Առաջվանը չեն լինում նաև մարդիկ, երբ ուզում ես նրանց նոր չափս կամ ձև տալ։ Երբ զգեստ ես փորձում, երբեք մի ասա՝ ա՜յ, եթե վզի բացվածքը մի փոքր ավելի խորը լիներ,եթե գույնը մեկ երանգ մուգ լիներ, գոտկատեղին ամրացված զարդերը չլինեին կամ էլ, ասենք՝ թևքին արված կտրվածքը մի փոքր այլ, հրաշալի կլիներ։ Հրաշալի չէր լինի... կլիներ ուրիշ։ Զարդը պոկել պլանավորելուց առաջ մտածիր, որ գուցե մեկ ուրիշը գնի զգեստը հենց այդ զարդի համար... կյանքում քեզ համապատասխան «գույնի», «բացվածքի» ու քեզ գրավող «զարդով» մեկին ընտրիր։ Զեղչված մարդիկ չեն լինում՝ երեսուն տոկոս զեղչով՝ գրպանիդ քիչ թե շատ հարմար, չեն լինում հատուկ ակցիաներ, ասենք՝ գնիր մեկը, համանման երկրորդը ձեռք բեր հիսուն տոկոս զեղչով... քեզ նույնից միայն մեկ է պետք... նույնից երկրորդը չկա էլ կյանքում։Չես կարող նվիրել ընկերուհուդ. ինքն էլ իր չափսն ունի, իր համար նախընտրելի «կտրվածքն» ու«գույնը»։ Մարդկանց դեպքում ինչպես հագուստի հետ է պատահում, չես կարող «գնել» մեկը ու դրա արժեքից նվազ արժեք ունեցողը ստանալ նվեր։ Եթե պիտի նվազ արժեք ունեցողը վերցնես, հրաժարվի՜ր և թանկարժեքից։ Կան մարդիկ, որ քոնը չեն... քոնը չեն...ուղղակի...

Հեղինակ` © Սիրուշո Օհանյան