Ստեֆան Ցվայգ «Մարդկության աստեղային ժամերը»

► Բայց չէ որ գիշերը միշտ էլ բորբոքում է մեր երևակայությունը և մեր հույսերը պարուրում տենչանքների քաղցր թույնով:

► Սակայն ժողովուրդների պատմության մեջ, ինչպես առանձին մարդու կյանքում, անդարձ կորսված րոպեն ափսոսանքներով ետ չես դարձնի, և հազարամյակն անզո՛ր է ետ բերելու մի ժամում կորցրածը:

► Ճակատագիրը մարդուն գերագույն երջանկություն է պարգևում, եթե կյանքի միջօրեին, ստեղծագործական հասունության տարիներին հասցնում է կյանքի նպատակին:

► Այն ամենը, ինչ օգնում է պահպանել մարդկային կյանքը, թանկ է ու անփոխարինելի:

► Որպեսզի հրաշքը կամ այն, ինչ դրվում է հրաշքի տեղ, ի կատար ածվի՝ ամենից առաջ հարկավոր է դրան հավատացող մարդ:

► Անգիտության քաջությունը երբեմն հաղթահարում է խոչընդոտներ, որոնց առաջ գիտնականները կանգ են առնում անվճռական:

► Մարդիկ ամենից քիչ են հակվում ներողամտության այն դեպքերում, երբ իրենց անկեղծ խանդավառությունն ավարտվում է հիասթափությամբ, և հատկապես նրանց հանդեպ, ումից նրանք մեծ սպասելիք ունեին և ովքեր իրենց հուսախաբ են անում:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: