Ստեփան Ալաջաջայան «Պարտություն»
2013-11-14 5342
► Սատանան տանի արտաքինը, մարդուն պիտի դատել ըստ նրա շնորհքների, ըստ ներաշխարհի, հարստության…
► Ակնոցը երբեմն շնորհք է տալիս մարդու արտաքինին..
► Որքան դաժան է մարդու մահը տեսնել և չկարողանալ օգնել…
► Աստված գիտե, թե ինչ է պատահում մարդու հետ, երբ նա գտնվում է վտանգի առաջ: Կորցնում է ինքն իրեն,մտքերը խառնվում են իրար, բնազդը նահանջում է և ամեն ինչ գնում ձախորդ: Խելակորույս է լինում մարդ և ամեն ինչ վերագրում ճակատագրին…
► Քնքշությունն ու գեղեցկությունը չի կարելի չտեսնել, նրանք բարձրացնում են տեսողության ճաշակը…
► Կնոջը տեսնելիս անհրաժեշտ է բարձրանալ տեղից և հարգալից ողջունել, փափկորեն սեղմել ձեռքը, ժպտալ: Ժպտալը ամենաէականն է: Չպիտի նստել մինչև որ կինը չնստի. Բազկաթոռը մոտեցնել ու օգնել կնոջը նստելու: Դա փափկանկատություն է, որ ցույց է տալիս հատուկ ուշադրություն: Կանայք սիրում են այն տղամարդկանց, որոնք հոգատար են իրենց նկատմամբ: Խոսելիս կնոջ նայելը և մերթ ընդ մերթ նրա կարծիքին դիմելը արդեն ինքուրույն մոտեցում է: Երբ կինը զգում է, որ հաշվի են նստում իր կարծիքի հետ, կսիրի քեզ…
► Խոստովանությունը բավական չէ. Չկրկնել սխալը` իմաստություն է…
► Մայր պիտի լինել որդու տառապանքը հասկանալու համար…
► Ֆիզիկանկան ուժը մարդկային հարաբերությունների մեջ ամենաթույլ ուժն է, իսկ միտքը ազատ մտածող ուղեղը աշխարհներ շուռ կտա…
Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:
Դիտեք ավելին Մեջբերումներ Գրքերից բաժնում
մեկնաբանություններ