Ստեփան Զորյան «Մի կյանքի պատմություն»

► Ասում են` սերը նման է կայծակի. բավական է մի անգամ խփի մարդու սրտին ` կավերի, կայրի ամեն ինչ և էլ թույլ չի տաորևէ նոր զգացմունք ծնվի այնտեղ:

► Սիրո մասին այնքան են գրել, որքան և ոչ մի բանի մասին աշխարհում: Ասում են` ի սկզբանե էր սերն: Ասում են, որ սերն է կազմում առանցքը տիեզերքի և միակ աղբյուրը կյանքի: Թերևս այդպես է ` չգիտեմ: Ասում են` սերը կրքի առաջին հայտնությունն է և թե` սերն ինքը կիրք է: Այդպես ասողները չեն հասկանում երևի ինչ է սերը: Ասում են սերը նման է գինու, ով մի անգամ խմի` կհարբի ու կկորցնի գիատկցությունը....Այդ, թերևս, այդպես է...

► Կա՞ն արդյոք մարդիկ, որ չեն հիշում իրենց մանկությունը կամ մանկության դեպքերը: Եթե կան, դրանք դժբախտ մարդիկ են` պայծառ հուշերի հաճույքից զրկված, որովհետև մանկությունը, ուրախ թե տխուր, միշտ մանկություն է՝ իր անարատ սրտով, կյանքի բուռն ծարավով և լուսավոր, լուսավոր երազներով, որ զարդարում են մեր գոյության առավոտը և երկրորդ անգամ էլ չեն կրկնվում:

► Մեծերի տխրությունը վարակում է մեզ` երեխաներիս...

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: