Վարդգես Պետրոսյան «Ուշացած Երջանկություն»
2016-01-09 35076
► Բաժանվեցին նրանք, թեպետ տղան շարունակում էր սպասել և սիրել։ Բայց նույնիսկ երջանկությանը մարդը չի կարող անվերջ սպասել։ Հոգնում է սպասելուց, մոռանում է սպասել։ Ու մարդը կամաց-կամաց հաշտվեց այն մտքի հետ, որ շուրթերի պատահական հպում էր այն համբույրը, որ կարող էր պատահել ամեն մարդու հետ, երբ նա քսան-քսաներեք տարեկան է։ Դա հանգիստ բերեց նրա սրտին, բայց ցավը մնաց:
► Նույնիսկ երջանկությունը մարդուն պետք չէ ամեն րոպե․ իր ժամանակին է պետք:
► Հին երազները դժվար է գտնել, և գուցե պետք էլ չէ։ Ամեն տարիք իր երազներն ունի, թեկուզև չկատարվեն այդ երազները։ Ահռելի, անհեթեթ բան կլինի, եթե պատանեկան երազները կատարվեն երեսուն տարեկանում:
► - Ինչու է այդպես, ինչու ոչինչ ժամանակին չի գալիս․ ոչ սիրած աղջիկը, ոչ երջանկությունը․․․ - Իսկ սիրած տղան ժամանակից շուտ է գալիս, և դրա համար էլ չես զգում, թե հենց նա է...
Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:
Դիտեք ավելին Մեջբերումներ Գրքերից բաժնում
մեկնաբանություններ