Ուիլյամ Շեքսպիր «Սոնետ 12»
2014-04-11 5722
Թարգմանությունը՝
ՍԱՄՎԵԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆԻ
Երբ հաշվում եմ ես իմ ժամացույցի ժամերը բոլոր
Եվ տեսնում՝ ինչպես օրն է ընկղմվում մութ գիշերվա մեջ.
Երբ նայում եմ ես մանուշակներին թորշոմ ու մոլոր,
Եվ թուխ մազերին, որ արծաթավուն են դառնում անվերջ.
Երբ բարձրաթռիչ ծառերն են զրկվում կանաչ սաղարթից,
Որոնց ստվերին հոտն էր քիչ առաջ շոգից ծվարում.
Երբ հավաքելով խուրձեր են շինում ամառվա խոտից,
Ալևորի պես մի սայլի վրա դնում ու տանում,
Ա՜խ, չքնաղ դեմքդ լցնում է այդժամ սիրտս սարսուռով,
Որ դու էլ մի օր նենգ ժամանակի զոհը կդառնաս,
Քանզի թե՛ ծաղկունք, թե՛ գեղեցկություն կմեռնեն շուտով,
Եվ այնքան արագ, որքան ծաղկում է ամեն դեռահաս:
Ոչինչ չի փրկվի այս ժամանակի գերանդուց դաժան,
Բայց քո զավակով հավե՛տ կմնաս հիշվելու արժան:
Բոլոր սոնետներն՝ այստեղ:
Դիտեք ավելին Սոնետներ բաժնում
մեկնաբանություններ