Ուիլյամ Շեքսպիր «Սոնետ 121»
2013-05-23 8135
Նախընտրելի է անպատիվ լինել, քան ենթադրվել,
Երբ չլինելով մարդ անպատվության ամոթն է կրում,
Երբ հաճույքն արդար ոչ թե սեփական հույսերն են մարել,
Այլ աչք ուրիշի, որ ուր էլ լինես, քեզ են հետևում:
Եվ ինչո՞ւ նրանց կեղծ ու վավաշոտ աչքերը տեսնեն
Զգացմունքներիս ուրախ ու կայտառ խաղերն անդադար.
Իմ թուլություններն ինչու ունենան մեղսոտ լրտեսներ,
Որոնց կարծիքով նվաստ է այն, ինչ վեհ է ինձ համար:
Ես այն եմ, ինչ կամ, իսկ նրանք, ովքեր փորձում են եղծել
Ամեն քայլը իմ, հաշվում են անթիվ մեղքերը իրենց:
Ես ուղիղ եմ միշտ, իսկ նրանց աստված ծուռ է ստեղծել-
Օ, նրանց պագշոտ մեղքերի կողքին չլինել անկեղծ.
Չարը քանի դեռ ապրում է ազատ, և չկա բարին,
Չարագործ մարդիկ սոսկ կտիրանան այս խեղճ աշխարհին:
Դիտեք ավելին Սոնետներ բաժնում
մեկնաբանություններ