Ուիլյամ Շեքսպիր «Սոնետ 2»
2014-03-04 9239
Թարգմանությունը
ՍԱՄՎԵԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆԻ
Քառասուն ձմեռ երբ որ պաշարեն քո ճակատը վես
Եվ խոր ակոսներ փորեն դաշտի մեջ քո գեղեցկության,
Քո ջահելության չքնաղ զգեստը, որ սեգ է այնպես,
Դառնալու է մի մաշված ցնցոտի, անշուք և ունայն,
Եթե քեզ հարցնեն, թե որտեղ է քո պերճությունն անշեջ,
Կամ ուր են կորել կրքոտ օրերիդ գանձերը ընտրյալ,
Թե պատասխանես՝ միայն փոս ընկած այդ աչքերի մեջ,-
Ինքնաանարգա՛նք միայն կլինի գովեստն այդ շռայլ:
Բայց ի՜նչ գովեստի արժան կդառնար պերճանքդ անմեռ,
Եթե ասեիր. «Չէ որ որդիս է այդ գեղեցկության
Կրողն արժանի, և թողությունս նրա մեջ է դեռ» -
Կիրականանա՜ր պերճանքդ նրա տեսքով աննման.
Այն նոր կլինի, մինչդեռ դու արդեն ահել կլինես
Եվ տաք կտեսնես քո արյունը, որ սառած է այնպես:
Դիտեք ավելին Սոնետներ բաժնում
մեկնաբանություններ