Ուիլյամ Շեքսպիր «Սոնետ 26»
2014-06-19 6972
Իշխան իմ սիրո, ում վասալն եմ ես և անշահ գերին
Եվ ում արժանիքն հյուսել է անվերջ իմ պարտքը հլու,
Քեզ եմ ուղարկում իմ այս գրչագիր պատվիրականերին,
Որպես այդ պարտքի հավատաչյա և ոչ՝ խելքս ցույց տալու:
Պարտքն այնքան է մեծ, որ կարող է իմ խելքը աղքատիկ
Չարտահայտել այն և կարիք զգալ միշտ նոր բառերի,
Բայց ես կհուսամ, որ քո էության գեթ փոքրիկ հատիկ
Քո հոգու այն մերկ մտորմունքներում ինձ շնորհ բերի,
Մինչև որ անհայտ աստղը իմ բախտի, որ տանում է ինձ,
Մի վառ ապագա լուսավորելով, շողա իմ ճամփին,
Հանդերձավորի ցնցոտիավոր իմ սերը նորից,
Եվ արժանավոր դառնամ հավիտյան ես քո հարգանքին,
Եվ այդժամ միայն ես կպարծենամ, որ սիրում եմ քեզ,
Իսկ առայժմ՝ քո անգին աչքերից թաքնվում եմ ես:
Դիտեք ավելին Սոնետներ բաժնում
մեկնաբանություններ