Յանուշ Վիշնևսկի «Սիրուհին»

► Ստացված կյանքից հետո արդեն ափսոսելու բան չկա:

► Երբ դու ինձ հետ ես, երբ գիշերները այդքան ջերմ են միասին` ինձ համար ամեն ինչ միևնույն է դառնում: Եվ մի միայն այդ ժամերին է, որ ես չեմ վախենում մահից, այլ վախենում եմ որ դու կմեռնես: Այդ ժամանակ է, որ ինձ համար ամենակարևորը բոլոր գաղափարներից դառնում է քո շնչառությունը իմ այտին...

► Նա հիանում էր ՆՐԱՆՈՎ և ահավոր խանդում: Ուզում էր, որ ՆԱ պատկանի միայն իրեն: Ուզում էր որ ոչ մի ուրիշ կին իրենից լավ չճանաչի ՆՐԱՆ և չիմանա թե ինչպիսին է ՆԱ...

► Մարթայի մահից հետո ես փոխեցի Աստծուն` չփոխելով հավատքս:

► Երբ նա կար` ինձ ոչ-մի Աստված էլ պետք չէր:

► Ամենաուժեղ ապրումների և ամենախոր ձանձրույթի պատճառը կանայք էին: Կանայք` որոնք այստեղ չէին...

► Նա հենց այն կինն էր, ում փնտրում էր, քանի որ կարծում էր, որ տառապող կանայք ավելի հեշտ են կապվում մարդու հետ, ավելի ամուր և ավելի երկար:

► Նա հավտարիմ սիրեկան է. միայն ես եմ և իր կինը և նա երկուսիս էլ հավատարիմ է:

► Միասին բարձրաձայն ընթերցանությունը ավելի է կապում մարդկանց, քան միասին վարկը վճարելը:

► Ես չունեմ այնպիսի զգացողություն, կարծես ինչ-որ բանի հետ հաշտվել եմ, չէ՞ որ անհնար է հաշտվել մի բանի հետ ինչը քեզ անհրաժեշտ է և ինչին դու տենչում ես:

► Նա սիրում է կանանց, որպեսզի ուրախանա` տեսնելով նրանց երջանկությանը:

► ...գրեթե ամեն «երբեք» կարել է շրջանցել...

► Հատկապես հեշտ է գնալ ինքնասպանության այն ժամանակ, երբ կյանքի ցավը սպասնում է կյանքի ուրախությանը:

► Մարթան օգտագործում էր իր ինտելեկտը գլխավրապես էմոցիաներ ապրելու համար:

► Կարելի է լաց լինել վշտից, նրա համար որ վարդը փշեր ունի, բայց կարելի է լաց լինել նաև ուրախությունից, քանի որ փշերով պատված ցողունի ծայրին վարդեր կան...

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: