Քիարա Ալեգրիա Հյուդսը Նյու Յորքի «Նոր դրամատուրգներ» կոալիցիայի ռեզիդենտ դրամատուրգներից[1] է:
Հյուդսի պիեսները արժանացել են «Լավագույն մյուզիքլ» և «Թոնի»[2] մրցանակներին: Երկու անգամ՝ մինչև 2012 թ., եղել է Պուլիցերյան մրցանակի ֆինալիստ:
Հյուդսը նաև «Ֆիլադելֆիայի երիտասարդ դրամատուրգներ» խորհրդի անդամ է: Նա իր առաջին պիեսը գրել է տասներորդ դասարանում: Ծագումով ֆիլիպինցի է, այժմ բնակվում է Նյու Յորքում:
Պուլիցերյանի դափնեկիր այս դրաման ներկայացնում է մի քանի մարդկանց առօրյա պայքարը: Ոմանց միավորում են ընտանեկան կապերը, մյուսներին՝ միևնույն մոլությունները:
Ընթերցողին թվում է՝ «Գդալով ջուր» դրաման տեղի է ունենում երկու տարբեր աշխարհներում՝ երկու տարբեր սյուժեներով:
Առաջին պատմությունը նկարագրում է Իրաքի նախկին վետերան Էլիոթ Օրտիսի առօրյա կյանքը: Նա սենդվիչների խանութում է աշխատում, որ հոգա խորթ մոր բուժման ծախսերը, սակայն երազում է դերասան դառնալու մասին: Այս ամենի հետ մեկտեղ գլխավոր հերոսին տանջում են դաժան հիշողությունները և հալյուցինացիաները. նա պատերազմի ժամանակ մարդ է սպանել, և այդ մարդու ուրվականը անդադար հետապնդում է նրան: Ներկայացման ողջ ընթացքում իրաքյան պատերազմի այդ ուրվականը այցելում է Էլիոթին՝ արտասանելով արաբերեն ինչ-որ բառեր: Էլիոթը թարգմանում է նրա խոսքերը և պարզում, որ այդ արաբ մարդը պարզապես իր անձնագիրն է խնդրում և, միգուցե, ինքը սպանել է լրիվ անմեղ մարդու։ Ի հավելումն այս մտատանջությունների՝ Էլիոթը դեռևս պայքարում է պատերազմում ստացած ֆիզիկական վնասվածքների հետ: Ոտքի վնասվածքի պատճառով նա կաղում է: Ամիսներ տևող ֆիզիոթերապիան և չորս տարբեր վիրահատությունները հանգեցրել են ցավազրկողներից կախվածության:
Երկրորդ սյուժեի գործողությունները տեղի են ունենում առցանց: Ապաքինվող թմրամոլները շփվում են ինտերնետային հարթակում, որը ստեղծել է Էլիոթի կենսաբանական մայրը՝ Օդեսան։ Վիրտուալ զրուցարանում Օդեսան հանդես է գալիս «HaikuMom» օգտատիրոջ անվամբ: Չնայած այն հանգամանքին, որ իրական կյանքում նա ձախողվել է որպես մայր, այդուհանդերձ, նա ոգեշնչման աղբյուր է մի խումբ ձախողակների համար, ովքեր նոր հնարավորության հույս ունեն: Այդ մարդիկ հավաքվել են, որպեսզի իրար աջակցելով՝ հաղթահարեն թմրանյութերից կախվածությունը:
Հյուդսի պիեսի ամենաազդեցիկ կողմն այն է, որ չնայած յուրաքանչյուր կերպար մեղք է գործել, յուրաքանչյուրի տանջված սրտում դեռևս հույսի նշույլ կա թաքնված:
Պիեսի անվանումը՝ «Գդալով ջուր», Էլիոթի վաղ շրջանի հիշողությունների արդյունք է: Երբ փոքր տղա էր, կրտսեր քրոջ հետ ծանր հիվանդ էին։ Բժիշկը հրահանգել է Օդեսային երեխաներին անընդհատ ջուր տալ՝ յուրաքանչյուր հինգ րոպեում մեկական գդալ։ Սկզբում Օդեսան հետևել է հրահանգներին, բայց հոգատարությունը երկար չի տևել:
Թմրանյութ գտնելու նպատակով նա հեռացել է՝ թողնելով երեխաներին տանը մենակ ու փակված, մինչև որ ոստիկանությունը հասել և կոտրել է դուռը: Ջրազրկումից Օդեսայի երկամյա դուստրը մահացել է։
Խնամակալ մոր մահից հետո, որը Էլիոթի մորաքույրն էր, կյանքն ավելի է դառնացել, և հերոսն ավելի մեծ հիասթափություն է ապրել: Էլիոթին տանջել է այն հարցը, թե ինչու Ջիննին, անձնուրաց, հոգատար ծնող լինելով, մահացավ, մինչդեռ Օդեսա Օրտիզը՝ նրան լույս աշխարհ բերած անփույթ ու անխոհեմ կինը, ապրում է:
Էլիոթը բացահայտում է իր ուժը պիեսի երկրորդ հատվածում, երբ հաշտվում է կորստի հետ և կարողանում է մորը ներել:
Բոլոր գլխավոր հերոսները դրամայի ավարտին իրենց կյանքում նոր փուլ են սկսում՝ ռիսկի դիմելով և հույսով լի շարժվելով դեպի փրկություն և ապաքինում:
[1] Ռեզիդենտ դրամատուրգները ճանաչված դրամատուրգներ են, ովքեր իրենց կարիերան նվիրել են բեմի և էկրանի համար գրելուն՝ լինելով տվյալ հաստատության հիմնական հենասյուները:
[2] Մրցանակ, որը շնորհվում է ամեն տարի ամերիկյան թատրոնի, ինչպես նաև երաժշտական թատրոնի (հատկապես Բրոդվեյի թատրոնի) ոլորտում ձեռքբերումների համար։
© Նյութը պատրաստեց՝ Անի Գասպարյանը:
մեկնաբանություններ