Աննա Խլղաթյան «Աշխարհս դատարկ չթողնես»

Պարտված սրտով քեզ մոտ եմ գալիս,
Որպես ապրածիս վերջին մունետիկ,
Արցունքս կաթ-կաթ մեղա է գալիս`
Աշխարհս դատարկ չթողնես, Հայրիկ...

Կես դարս չապրած, կես մարդ եմ դարձել,
Հերքել եմ բախտիս ամեն մի կնիք,
Կես խենթ, կես խելոք քեզ մոտ եմ գալիս...
Աշխարհս կիսատ չթողնես, Հայրիկ...

Անդուլ քայլերով քո դուռն եմ գալիս,
Հոգնել եմ լինել լոկ գլխի գալիք,
Ուզում եմ լինել քո Աստծուն մոտիկ,
Աշխարհս անդուռ չթողնես, Հայրիկ...

Ասում են քեզ պես քաղցր եմ երգում,
Չթողնես երգս առանց «Ամեն»-ի,
Թույլ չտաս, որ այն աչքիցս հոսի,
Աշխարհս աներգ չթողնես, Հայրիկ...

Ափիցդ հոսող բառարանի մեջ,
Աղոթքի պես էր գրված` «Իմ բալիկ»,
Թողություն տալով քեզ մոտ եմ գալիս,
Աշխարհում անտեր չթողնես, Հայրիկ...

Աշխարհը դատարկ չթողնես, Հայրիկ,
Չթողնես որդուդ խելառ աշխարհին...

Հեղինակ՝ © Աննա Խլղաթյան