Ուիլյամ Շեքսպիր «Սոնետ 28»
2014-06-27 10494
Ուրեմն ինչպե՞ս կարող եմ լինել ուրախ ու անհոգ,
Երբ զրկված եմ այդ դյուրակեցության չնչին օգուտից,
Երբ չի մեղմացնում գիշերը օրվա վիշտը անամոք,
Այլ գիշեր ու զօր և զօր ու գիշեր չարչարում են ինձ:
Եվ նրանք, թեև թշնամիներ են հավետ հակամարտ,
Դաշինք են կնքել և միահամուռ ինձ են խոշտանգում,
Որ տքնեմ անվերջ ու գիշերվա մեջ խորհեմ հուսահատ,
Թե քեզնից հետո ինչ օգուտ ունեմ այս աշխատանքում:
Եվ ասում եմ միշտ ի հեճույս օրվան, թե պայծառ է նա,
Խնկարկում նրան, երբ սև թուխպերը երկինքն են գերել,
Շողոքորթում եմ ես մռայլատես դեմքին գիշերվա.
Երբ աստղեր չկան, ասում եմ, թե նա ցերեկ է բերել,
Բայց օրն օրեցօր երկարացնո՜ւմ է ժամն իմ խոնջության,
Եվ գիշերը միշտ ուժեղացնո՜ւմ է ուժն իմ հոգնության:
Դիտեք ավելին Սոնետներ բաժնում
մեկնաբանություններ