Անուշ Գուլյան «Մանկություն»
2015-09-02 5123
Կա մի բան այս աշխարհում, որ միշտ սիրով կհիշես,
Կան հարազատ աչքեր, որ ամենուր կփնտրես,
Կա մի բառ, որից դու միշտ կհուզվես,
Ու կա մի բակ, որ նայելիս, դու մեզ այնտեղ կհիշես:
Երբ ամեն անգամ անհոգ խաղալիս չէինք մտածում,
Որ մի օր նույնչափ կյանքն է մեզ հետ խաղալու,
Երբ հիշեցնելով, թե ով է մեծը, չէինք հասկանում,
Որ շա՜տ շուտ կգա ժամանակն այդ մեծանալու:
Երբ նեղանում էինք չնչին պատճառով, չէինք մտածում,
Որ մի օր նման խնդիր ունենալու մասին ենք երազելու,
Երբ անհամբեր սպասելով արձակուրդին, չէինք մտածում,
Որ այսօր անհամբեր կսպասենք առիթի՝ իրար տեսնելու:
Կան խոսքեր, որ այդպես էլ չասված մնացին,
Բայց կա մի ժպիտ, որը միշտ էլ կհիշվի,
Կան պահեր, որ այդպես էլ չօգտագործվեցին,
Բայց կան ընկերներ, որ երբեք էլ չեն մոռացվի:
Հեղինակ՝ © Անուշ ԳուլյանԴիտեք ավելին Ստեղծագործություններ բաժնում
մեկնաբանություններ