Հիմար մի խաղ, կյանքի վատնում,
Որի անունն է` գոյություն.
Սեր ու կորուստ, խինդ ու արցունք,
Որ ջերմություն ենք մենք կոչում:
Ապրել հանուն անհայտ բանի,
Որ չգիտես` ու՞ր կտանի,
Ու թե մեկը հանդիմանի,
Կյանքը նրան սիքտիր կանի։
Պայքար մղել հանուն ճշտի,
Որ քո «ես» -ը չխորտակվի,
Զոհաբերել կյանք ու տարի
Ու հույս շինել՝ լավ կլինի։
Լռել այն ժամ, երբ լռելդ
Պետք է ձայնից վախեցողին,
Որ պահպանես հատկությունդ՝
Ձայն արձակել քո կոկորդից։
Հիմար մի խաղ, կյանքի վատնում,
Որի անունն է լռություն…
Հեղինակ՝ © Արսեն Պետրոսյան
Դիտեք ավելին Ստեղծագործություններ բաժնում
մեկնաբանություններ