Աշխեն Շահինյան «Մնա ինձ հետ»

Մնա ինձ հետ.....
Քայլում եմ անձրևից նոր շունչ ստացած փողոցներով ու աշնան սառը քամին ուղեկից է դառնում իմ տրամադրությանը: Փողոցներում համարյա թե մարդ չկա` կատարյալ ամայություն, ցուրտ, անձրև, անշնչացած մարդկային էություն... Որքան մոտենում են աշնան տխուր ու երկար օրերը, այնքան իմ մեջ ինչ որ բան հանգչում ու կամաց-կամաց դառնում է անտանելի: Կյանքը, մարդիկ, ընկերությունը, սերը, ամեն ամեն ինչ դարձել է անիմաստ մի տեսակ: Կյանքիս անգույն օրերի մեջ ապրում եմ միայն երազներով, հուշերով, արցունքներով ու անասելի մի ցավով, որ արդեն վաղուց ապրում է իմ սրտում: Ամենավատ երազում անգամ չէի կարող պատկերացնել կյանքն առանց քեզ, բայց հիմա ապրում եմ առանց քեզ արդեն մի քանի տարի... Ապրում եմ, սակայն օրերս դարձել են ամիսներ, ամիսները` տարիներ: Կորուստս անդառնալի է`չի լինի ներից գարուն, որ կապրեմ քեզ հետ... Չկա մի օր, որ չհիշեմ քեզ, որ քո մասին չմտածեմ ու անտանելի կարուստ չապրեմ: Խելագարի նման դուրս եմ գալիս փողոց ու ընկնելով հուշերիս անվերջանալի հորձանուտը` քայլում անդադար: Կորցնում եմ ժամանակի ու տարածության զգացողությունս ու սիրտս մղկտում է ցավից, կորստի անդառնալի զգացողությունից: Հոգիս ամենուրեք քեզ է փնտրում, սակայն բանականությունս ավաղ գիտակցում է ցավիս իսկությունը: Ինձ համար իրական կյանք արդեն չկա...գոյություն ունեն լոկ երազներ, հիշողություններ ու լռության մեջ կիսաձայն աղոթքներ......Հիշողություններս ինձ հանգիստ չեն տալիս, ամեն անգամ քեզ տեսնում եմ իմ երազներում....ու ամեն անգամ համբույրտ այրում է այտս...... Արթնանում եմ......քո համբույրի ջերմությունը մի քանի րոպե կյանք է պարգևում իմ անիմաստ կյանքին: Խելագարության են հասցնում ինձ իմ երազները. կարծես դու կաս, ապրում ես իմ կողքին, քեզ տեսնում եմ այնքան պարզ, այնքան իրական, որ թվում է երբեք չես լքել ինձ....Գիտես, ամեն ինչ կտայի, որ երազս մի պահ իրականանա ու աղոթքներս դառնան լսելի....... Գոնե մեկ անգամ էլ զգամ քո այդքան անհրաժեշտ ներկայությունը, զգամ քո ձեռքերի ջերմությունը, տեսնեմ իմ հարազատ հայացքը ու կյանքի դառնություններ տեսած աչքերդ մտերիմ... Ամեն անգամ երազիս հետ ավարտվում է իմ երջանկությունը,մի հավերժություն նորից բաժանում է ինձ ու քեզ.....նորից աղոթքներիս մեջ գիշեր եմ ուզում,որպեսզի երազների հրաշափայլ աշխարհում նորից հանդիպենք ես ու դու.....որ քեզ ասեմ, գիտես ամեն ինչ սովորեցրեց ինձ կյանքը, միայն չսովորոցրեց մոռանալ..........ու լոկ մի բան կխնդրեի քեզնից, որ երբեք չթողնես իմ երազներում ինձ մենակ, որ ամեն անգամ ականջիդ շշնջամ կիսաձայն` ՄՆԱ ԻՆՁ ՀԵՏ ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՄ...........

Հեղինակ՝ Աշխեն Շահինյան
Սեղմեք այստեղ՝ ստեղծագործությունը Գրքամոլ էջում կարդալու համար: