Ֆրանսուա Մորիակ «Թերեզ Դեսքեյրու»

► Մարդիկ դժբախտ են լինում միայն իրենց մեղքով․․․

► Անհատավատլի ճշմարտություն է այն, որ մեր կյանքի ամենամաքուր արշալույսներում են խմորվում ամենասարսափելի փոթորիկները։

► Ով էլ ասես կարող է սուտ ասել, բայց մարմնի խաբեությունը այլ ճարտարություն է պահանջում։ Դիմախաղով արտահայտել ցանկությունը, ուրախությունը, երանավետ հոգնությունը՝ ամեն մարդու չի տրված:

► Աղջիկների գլուխը պտտեցնելու համար ավելի վատ բան չկա, քան «Ընտրանի» մատենաշարի սիրային վեպերը:

► Ամենապարզ լուծումը միշտ այն է լինում, որի մասին երբեք չենք մտածել:

► Ապրել վտանգավոր կյանքով, բառիս բուն իմաստով, գուցե այնքան չի նշանակում Աստծուն որոնելը, որքան նրան գտնել և բացահայտելուց հետո մնալ նրա ուղեծրում...

► Սիրելու անընդունակ մարդկանց համար ոչ մի բան իսկապես ծանր չէ․․․

► Երբ ես սիրում եմ, շարունակում եմ չափել-ձևել մի այնպիսի կայուն անճարպկությամբ, որ սիրո առարկային գրգռելու փոխարեն, ինչպես միշտ, սառեցնում է նրան:- Թերեզ Դեսքեյրու

► Մենք բոլորս՝ թե կանայք, թե տղամարդիկ, քնքուշ ենք միայն այն ժամանակ, երբ ինքներս ենք սիրում, և ոչ թե՝ երբ մեզ են սիրում․․․

► Հիշողության հաճելի կորուստը շատերին օգնում է հանգիստ ապրելու։ Այդ մարդկանց համար ջնջվում է այն ամենը, ինչ նրանք հյուսել են ամբողջ իրենց կյանքի հենքի վրա։ Հատկապես կանայք չեն ունենում հիշողություն․ բոլոր սարսափների մեջ կանանց ապահովություն ներշնչողը նրանց իսկ անմեղ աչքերն են։ Այդ աչքերը ոչինչ չեն արտացոլում այն ամենից, ինչ գործել են նրանք:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: