Գրողների սիրելի գրքերը

Յուրաքանչյուրս կարող է նշել առնվազն մեկ գիրք, որը փոխել է իր կյանքը և դարձել ամենասիրելին։ Հետաքրքիր է իմանալ, թե մեր սիրելի գրողները ի՞նչ գրականություն են ընթերցել և ո՞րն է եղել նրանց ամենասիրելի գիրքը։ Գնացինք․

Էռնեստ Հեմինգուեյ

Հեմինգուեյը սիրում էր ռուսական դասական գրականությունը։ Նրա սիրելի գրքերից էին Լև Տոլստոյի «Պատերազմ և խաղաղություն» և Իվան Տուրգենևի «Որսորդի հիշատակարանը»։ Նա պաշտում էր նաև Մարկ Տվենի գրականությունը․ «Ողջ ամերիկյան գրականությունը բխում է Հեքլբերի Ֆիննի արկածները վեպից», ասում էր նա։

Մարկ Տվեն

Մարկ Տվենը 1887 թվականին պատասխանելով Չարլզ Կրեյնի նամակին, ով հարցել էր իրեն սիրելի գրողների և գրքերի մասին գրում է, որ շատ է հավանում Թոմաս Քարլայլի «Ֆրանսիական հեղափոխություն» գիրքը և Սըր Թոմաս Մալորիի պատմությունները՝ թագավոր Արթուրի մասին։

Ջոն Սթեյնբեք

«Արթուրի մահը» ստեղծագործությունը մեծ ազդեցություն է թողել Սթեյնբեքի վրա։ Մալորիի առջև խոնարհվելու արդյունքը «Արթուր արքայի և նրա ասպետների սխրանքները» գիրքն էր։ Հեղինակը հույս ուներ, որ այն կդառնա իր կյանքի լավագույն գործը։ Ցավոք սրտի նա հասցրեց գրի առնել ընդամենը յոթ գլուխ։ Գիրքը գրելու ընթացքն ընդհատվեց Սթեյնբերքի մահով՝ 1968 թվականին։ Գիրքը հրատարակվեց նրա մահից 8 տարի անց։

Ջոան Ռոուլինգ

Հարրի Փոթերին ստեղծած Ջոան Ռոուլինգի սիրելի գիրքը Ջեյն Օսթինի «Էմմա» վեպն է։ «Դուք ներքաշվում եք պատմության մեջ ու վերջում, երբ դուրս եք գալիս դրանից, հստակ գիտակցում եք, որ ինչ որ վեհ բանի ականատես եղաք։ Միևնույն ժամանակ ոչ մի պայթուն ու ճչացող ոչինչ չեք տեսնի այս վեպում»։

Ֆյոդոր Դոստոևսկի

Դոստոևսկին բարձր էր գնահատում Պուշկինի, Ժորժ Սանդի, Վոլտերի և Միգել դե Սերվանտեսի ստեղծագործությունները։ Հատկապես վերջինիս մասին խոսելով, չի կարելի չնշել Դոստոևսկու հատուկ վերաբերմունքը «Դոն Կիխոտ»-ին, որը բազմաթիվ արտացոլումներ գտավ հեղինակի ստեղծագործություններում․ «Ամբողջ աշխարհում ավելի խորը և ուժեղ ստեղծագործություն չկա։ Սա դեռևս մարդկության վերջին և մեծագույն խոսքն է, սա ամենադառը ճշմարտությունն է, որ կարող էր հայտնել մարդը։ Եթե հանկարծ ավարտվեր երկիր մոլորակն ու այնտեղ՝ ինչ-որ տեղ հարցնեին մարդուն՝ ի՞նչ է, հասկացա՞ք արդյոք ձեր կյանքը և ի՞նչ եզրակացություն ունեք նրա մասին, ապա մարդը կարող էր լուռ դեմ տալ «Դոն Կիխոտը»՝ սա է կյանքի մասին իմ եզրակացությունը, կարո՞ղ եք արդյոք դրա համար դատապարտել ինձ»։

Ումբերտո Էկո

Էկոն հիանում էր տարբեր դարաշրջանների շատ հեղինակներով՝ Արիստոտելով, Դանթեով, Բորխեսով։ Բայց բոլորից հաճախ նա հիշատակում էր Ջեյմս Ջոյսին։ Էկոն այնքան էր տպավորված վերջինով, որ մի ամբողջ գիրք նվիրեց նրան՝ «Ջոյսի պոետիկան», որտեղ հեղինակը շատ հետաքրքիր ձևով նկարագրում է Ջոյսի ստողծագործությունները, հղումներ է անում  միջնադարյան սկոլաստիկային։ Արդյունքում ստացվում է գրականագիտության, բանասիրության, փիլիսոփայության և միջնադարյան ուսումնասիրությունների համակցություն։

Մարինա Ցվետաևա

Բանաստեղծ Մարինա Ցվետաևան մեծ սեր էր տածում Արիլդ Անդերսեն Ունսեթ Սիգրիդի «Քրիստին, Լավրանսի դուստրը» ստեղծագործության հանդեպ․ «Սա լավագույնն է, ինչ կարող էր գրվել կնոջ մասին։ Այս գրքի համեմատ «Աննա Կարենինան» ընդամենը դրվագ է»։ Հենց այս ստեղծագործության համար Ունսեթը 1928 թվականին ստացավ նոբելյան մրցանակ։

Այն Ռենդ

1945 թվականին Այն Ռենդը գրել է․ «Ամենալավ բանը, որ ես երբևէ կարդացել եմ, դա գրականության մեջ (ներառյալ ծանր դասականը) իմ ամենասիրելի ստեղծագործությունն է՝ Սամուէլ Մարվինի «Calumet K»-ն»:

Ակնհայտ է, որ՝

Սթիվեն Քինգի սիրելի գրքերից էր Վիլյամ Գոլդինգի «Ճանճերի տերը»,

Նիլ Հեյմանին դուր էր գալիս Գիլբերտ Կիտ Չեսթերտոնի «Մարդ, որ եղել էր Հինգշաբթի» գիրքը,

Ջորջ Ռեյմոնդ Ռիչարդ Մարտինի սիրելի գրքերից էր Ջոն Ռոնալդ Ռուել Թոլքինի  «Մատանիների տիրակալը»՝ դպրոցում կարդացած նրա առաջին գիրքը։

Նյութը պատրաստեց՝ Հասմիկ Մելիքսեթյանը