Հեղինե Խաչատրյան | Բանաստեղծություններ

«Մտքերի տեսիլք»

Կապույտ գիշերվա
Բարդ լռությունը
Խառնում է հոգիս՝
Տակից մինչև վրա
Ու միապաղաղ
Դատարկությունը
Առնում, տանում է
Իմ քունը ցմահ:
Մտքեր են գալիս,
Բարդ,
Խրոմատիկ
Ու հետո գնում
Հենց նույն սկզբունքով
Դադար չեն առնում՝
Նորից են գալիս,
Դրանց հարկավոր է
Մի մեծ բրեվիս:

* * *

«Անձրև»

Ցուրտ անձրև է գորշ մշուշում,
Ու մեղմ քամի ՝ գարնանային,
Բողբոջներն են այգում դողում,
Հիշում օրերն արևային:

Անձրևն այնքան սքանչելի է՝
Իր հարցական խենթ հայացքով,
Որ բոլորին սիրելի է
Իր գունագեղ թաց աչքերով:

Անձրևն ասես նվագում է
Ցասումնալից մի մեղեդի
Ականջիս մեջ արթնացնում է
Ռեքվիեմը՝ ՄԵԾ Մոցարտի:

Հեղինակ` © Հեղինե Խաչատրյան