Ջեմմա Գաբրիելյան «Ամբոխներին»
2014-04-01 3948
Անբարբառ վախճանվող մի պատմություն,
Հոգիների ունայնությու՜ն,
Դալկադեմ սիրահարի հոգում` խռովք,
Ու մի տխու՜ր, տխու՜ր ժպիտ,
Որ ճեղքում է դեմքը զգաստ:
Ու թնդացող մի ռեքվիեմ,
Որից սարսռում է սիգաճեմ,
Հոխորտ քայլող գեղուհին էլ...
Ձանձրացե՜լ է իրեն ուղղված նեռ հայացքից,
Ներբողում են նրան խոսքեր շռնդալից:
Ժպի'րհ ամբոխ, որ դժգոհ ես միշտ քո ինչքից,
Ունայն միտքդ սնիր քաղցրո՜վ,
Թե չէ դառը միշտ կա՜ ու կա՜:
Չա՜ր մարդիկ են խելագարվա՜ծ,
Գազանացա՜ծ...
Հեղինակ՝ © Ջեմմա Գաբրիելյան
Դիտեք ավելին Ստեղծագործություններ բաժնում
մեկնաբանություններ