Լևոն Խեչոյան «Երրորդ որդին»

► Հարձակման հաջողությունը սրընթաց զարկի մեջ է:

► Տագնապի պահին ուղեղը սիրում է բաներ հորինել:

► Մարտից առաջ չի կարելի որևէ բանի ըղձալի տրվել՝ լինի կին, հարստություն, զավակ, շաբաթների հյուծող քաղց, թե սրտի մեջ թպրտացող տաք պատկեր:

► Համ էլ ով է գլուխը մտցրել, թե առնետները մահացածների աչքերին են մոտենում…. Ինչի չես մտածում, որ նրանք էլ միայնակ են, վախեցած՝ եկել են քեզ մոտ…թե չէ վախկոտի տրամաբանությամբ ինչեր ասես, որ չի կարելի հնարել…Փորձիր ձեռներդ, մարմինդ, ոտներդ, թեկուզ շատ քիչ, թող տեսնեն, որ քո մեջ ուժ կա, դրանից հետո կմիզեն ու կթողնեն կհեռանան: Ես գիտեմ՝ այդպես է առնտների սովորությունը:

► Ներսի մերկ, անտանելի միայնակ լինելն է ճիշտ, մենք բոլորս էլ դա գիտենք:

► Անդունդի պես դատարկ է մեր շուրջբոլորը, և թող մարդը հույս չունենա որևէ տեղից : 

► Մեր երկրագունդը օվկիանոսում կորած նավի նման է, միայն թե առանց ղեկի շարժիչի սլանում է, ոչ մեկն էլ չգիտի թե ուր:

► Պաղել եմ, աշխարհը սառել է իմ դեմ, և թունավոր օձ էի ուզում բաց թողնել ինձ վրա և գիշերները, մինչև լուսաբաց, «Հայր մերն» էի ասում անդադար:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: