Նարինե Ավագյան «Քո աչքերը»

Քո աչքերը... Իմ սեր, լա՞վ ես: Ուզում եմ, որ լավ լինես: Ուզում եմ, որ ամեն անգամ, երբ գիշերային հրեշտակները թափանցեն հոգուդ ամենանվիրական գաղտնարանները, երբ աղջամուղջն իր մութ թևերը տարածի քո ուսերին, ու նրանց ծանրությունից փակվեն քո լուսակնացայտ աչքերը, ծիրանագույն ադամալույսի նախանշանակը կրկին ստիպի նրանց բացվել ու լուսարձակել: Քո աչքերը՜...Ես կարոտում եմ նրանց, նույնիսկ երբ իմ կողքին են, իմ առջև: Աշխարհում եղած ամենախորը օվկիանոսը, ամենաանհանգիստ հորձանուտը, որ երբևէ տեսել եմ... Քո աչքերը, նրանց անհատակ խորությունը, որտեղ սուզվում և նույնիսկ խորտակվում են երջանկության մարգարիտներ որոնողները, և ես էլ բացառություն չեմ: Քո աչքերը...Մերկության պես պարզ, մանկան պես անմեղ, իմաստունի պես հասուն, ամառային անհո՜գ երկնքի պես ջինջ, ողողված անրջային այգաբացով: Քո աչքերը...Նման մի խաղաղ սենյակի, որի անպաստառ ու մերկ պատերը արտացոլում են ներաշխարհիդ այնքա՜ն սպասված ու մոգական ձայնը, որտեղ անդորր է, որտեղ ամեն եղած ու չեղածն իմն է, որտեղ ես տանն եմ՝ իմ կալվածքներում: Քո աչքերը...Քո կորովաբիր աչքերը.. Քո սիրատոչոր ու սիրածարավ աչքերը... Իմ հոգու օվկիանոսի վրա փայլատակող փարո՜ս քո աչքերը, որոնք ժպտալիս ինձ դուրս են քաշում մենակեցության հանկարծական մոլությունից, իսկ թացվելիս ջրում են իմ ցամաք հոգու արմատները, որոնք ջերմացնում են ինձ՝ինչպես անտառում, ստվարախիտ ծառերի մեջ արգելված խարույկը, որն ինչքան էլ փոքր ու անզոր լինի, առկայծում է թանձրացող խավարում, և նրա լույսի առկայությունն արդեն իսկ տաքացնում է, բոցավառում խանդավառ հոգիդ: Ուզում եմ անվե՜րջ նայել նրանց ու նայել ակնդետ, նայել ակնապիշ, նայել անթարթափ, որպեսզի հանկարծ չկորցնեմ բավականության և ո՛չ մի փշրանք: Քո սիրաթոթով, քո ֆոսֆորափայլ աչքերը, որոնք... Որոնք իմն են,իմ սե՛ր...Միայն իմը՝իրենց գթաշարժ քթթումով,իրենց արևակնագույն խորությամբ, երբեք չհագեցնող լույսով: Երբ կողքիս ես դու, երբ զգում եմ նրանցից ճառագող անվախճան սերը, ցերեկս ողողվում է անլռելի երաժշտության ալիքով, իսկ գիշերային հրեշտակներին ինքս եմ թախանձում թափանցել հոգուս գաղտնարանները: Պահպանիր նրանց ինձ համար,իմ կյանքի շարժիչ ուժ,իմ սիրո վեհափառ տաճարում անմար վառվող մի զույգ մոմ՝քո աչքերը...Քո անօգնական և հզոր աչքերը:Քո՝ամեն անգամ ինձ դիվային, բայց հաճելի խելագարության հասցնող արբունքահաս աչքերը:

Հեղինակ՝ © Նարինե Ավագյան