Պարույր Սևակ «Առաջին Սերը»

 Պե՛տք չէ, սիրելի՜ս:

         Զո՜ւր ես երդըվում:

Առանց երդման էլ ես հավատում եմ, 

Որ հիմա օրըդ մի դար է տևում,

Որ փուշ կարոտը քեզ ծվատում է,

Որ գիշերն ի լույս չես քնում հաճախ,

Որ իմ անունն ես կրկընում հաճախ,

Որ աղջըկական քո մաքուր բարձին

Թեքված ես տեսնում մի ծերուկ արծիվ

(Անգըղ էլ լինի` արծիվ է թվում),

Որ քեզ աշխարհում ոչի՜նչ չի թովում,

Որ առանց սիրուս կյանքըդ կորած է,

Որ...

         Գիտե՛մ, ջա՜նըս.

         Զո՜ւր ես կրկընում.

         Բայց գիտեմ և այն,

         Ինչ դո՛ւ չգիտես.

Առաջին սերը, ինչպես որ հացը,

Ի՜նչ էլ որ անես` միշտ կուտ է գնում..․