Պավել Վեժինով «Անջրպետ»

► Կին չկա, որ կյանքում գեթ մի անգամ որևէ անմիտ ու անուղղելի բան արած չլինի:

► Ես ապրում էի վերջին հարկում, իմ վերև միայն երկինքն էր, ամպերը և փափկասուն, ծույլ մուսաները:

► Կյանքն ու մահը հավերժական լինելիության միմյանց հերթափոխող երկու պատրանքային դեմքերն են միայն:

► Ինչեր ասես, որ չեն պատահում կյանքում: Հիմար, սովորական և, այդուհանդերձ, անսպասելի բաներ:

► Ավելի լավ է ինքդ քեզ ինչ-որ մեկը երևակայես, քան լինես ոչինչ:

► Ախր կարիքը ամեն բան կսովորեցնի, այնպիսի ուժ ես ստանում, որ հետո զարմանում ես` թե որտեղից:

► Տղամարդու համար այնքան էլ հաճելի չէ, երբ իրենից չեն ամաչում:

► Այս աշխարհում շտապելու հարկ չկա, բոլոր ճանապարհները չափված են:

► Ավելի լավ է ինքդ քեզ ինչ-որ մեկը երևակայես, քան լինես ոչինչ:

► Քանի դեռ փողը կա աշխարհում, մարդիկ ինչպես էլ դիմակավորվեն, միշտ կմնան նույնքան ողորմելի ու գծուծ, ինչպես հիմա են:

► Մարդ պիտի հարգի իրեն: Թեկուզ այն մի կաթիլ մարդկայինի համար, որ կա իր մեջ:

► Ոչ ոք, անշուշտ, չի կարող ճախրել երկնքում, ոչինչ չզոհաբերելով:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: