«Փիթեր Փեն և Վենդի»-ի մասին

«...Կռիվն արդար չէր, որովհետև Փիթերն առավելություն ուներ։ Եվ նա մեկնեց ձեռքը՝ օգնելու ծովահենին վեր բարձրանալ։ Այդ պահին Կրյուկը կծեց նրա ձեռքը։ Կծելու ցավը չէ, այլ անարդարությունը զինաթափեց Փիթերին։ Նա կանգնել և նայում էր Կրյուկին՝ ուժ չունենալով բարձրացնել ձեռքը, որում դանակն էր։ Ցանկացած երեխա այդպես է արձագանքում, երբ կյանքում առաջին անգամ անարդարության է հանդիպում։ Եվ ոչ ոք երբեք ի վիճակի չի լինում այդ առաջին անարդարությունը մոռանալ։»

Ջեյմս Մեթյու Բարրին «Փիթեր Փեն և Վենդի» հայտնի վեպի հեղինակն է։ Գիրքն առաջին անգամ լույս է տեսել 1904 թվականին։ Բարրին բարոնետի կոչում ուներ, արժանացել էր տարբեր պարգևների և կոչումների, ընդունված ու սիրված էր հանրության կողմից, հարուստ էր և հայտնի, բայց ընտանեկան կյանքը չէր ստացվել, երեխաներ չուներ։ Բարրին օգնում էր Լևելին Դևիսի ընտանիքին, և նրա մահից հետո դառնում է նրա 5 երեխաների խնամակալը, որոնց շնորհիվ էլ ծնվում է Փիթեր Փենի հավաքական կերպարը։ Նա շատ էր կապված տղաներին, սակայն ժամանակն անում է այն, ինչ անում է։ Տարիքի հետ նրանք մեծանում ու հեռանում են իրարից։ 1928 թ-ին հրատարակված «Փիթեր Փեն» -ի առաջաբանում, երբ Դևիս եղբայրներից երկուսն արդեն մահացել էին, նա գրում է. «Ի հիշողություն նրա, թե ով էինք մենք իրար համար, դուք սիրով կընդունեք այս ձոնը ձեր ընկերոջից»։

1929թ-ին Բարրին իր «Փիթեր Փեն»-ի հրատարակման բոլոր իրավունքները նվիրում է Գրեյթ Օրմոնդ սթրիթի մանկական հոսպիտալին։ Կտակում նշում է, որ նրանց է նվիրաբերում ողջ հասույթը, որ երբևէ կբերի վեպը։ 1937թ-ին, հեղինակի մահվանից հետո, նրա ցանկությունն իրականացվում է շուրջ 50 տարի։ Շուտով հասույթը դադարում է։ 1988թ-ին կառավարությունն ընդունում է որոշում, ըստ որի հիվանդանոցը կշարունակի ստանալ գրքի հասույթից որոշակի տոկոսներ այնքան ժամանակ, քանի դեռ աշխարհը կհիշի և կսիրի Փիթեր Փենին։

Մեջբերումներ՝

► Ունենալ հավատ, գրեթե նույնն է, ինչ ունենալ թևեր։

► Բոլոր երեխաները, բացի մեկ-միակից, վաղ թե ուշ մեծանում են։

► Մահանալը նույնպես մեծ և հետաքրքիր արկած է։

► Բոլորն ուշադիր առաջ են նայում և ոչ ոք չի հասկանում, որ վտանգը կարող է մոտենալ հետևից։

► Երբ աշխարհում որևէ մեկն ասում է «ես չեմ հավատում, որ փերիները գոյություն ունեն», ինչ-որ տեղ մահանում է ինչ-որ մեկի փերին։

► Այն պահին, երբ կասկածում եք ձեր թռչելու կարողությանը, դուք հավերժ կորցնում եք դա անելու ունակությունը:

► Դուք պարզապես ինչ-որ լավ բանի մասին մտածեք։ Ձեր մտքերը ձեզ կդարձնեն թեթև և դուք կթռչեք։

► Մենք թռչում ենք, ինչպես աշխարհի ամենաանսիրտ արարածները (երեխաներն էլ այդպիսին են, բայց այնքա՜ն լավիկն են), ապրում ենք ոչ ոքի մասին չմտածելով, իսկ հետո, երբ հատուկ ուշադրության կարիք ենք ունենում, մենք վեհորեն վերադառնում ենք տուն՝ վստահ, որ մեզ ընդունելու են գրկաբաց, այլ ոչ ապտակներով։