Վահան Տերյան «Ուշացած սեր»

2022-10-20 66546

Բուքն է լալիս. հողմ ու ձյուն, 
Մառախուղ է և մշուշ. — 
Ո՞վ է անվերջ հեծեծում, 
Ո՞վ է կանչում այսպես ուշ։

Ո՞վ է շրջում անդադար, 
Ու՞մ է կանչում հիմա նա, 
Ես հեռու եմ, ես օտար, 
Ասացե՛ք՝ թող հեռանա...

Ասացե՛ք՝ թող հեռանա. 
Թող մոռանա ինձ հավետ,— 
Անդարձություն է հիմա,— 
Չկա դարձի արահետ։

Մեկը կորած շիրմիս մոտ 
Հեկեկում է և երգում. — 
Ո՞ւմ լացն է այն, ո՞ւմ ցավոտ 
Երգն է ճերմակ մրրկում...

Իմ շիրիմը հեռավոր, 
Ե՛վ մոռացված, և՛ մենակ, 
Ո՞վ է հուզում մենավոր 
Իր թախիծով շարունակ։

Օտար երկրի դաշտերում, 
Ցուրտ գիշերում ձմեռվա 
Ո՞վ է անքուն դեգերում, 
Անվերջ սգում իմ վրա....

Դիտեք ավելին Բանաստեղծություններ բաժնում

մեկնաբանություններ