Վիդոե Պոդգորեց «Սպիտակ գնչու»

► Դեռ չապրածը ապրելու, չփորձածը փորձելու բուռն ցանկությունը նման է անբացատրելի կախարդանքի, որը փոթորկի պես ուժեղ է: Այդ ժամանակ առանց տատանումների տրվում ես այդ փոթորկին` հույսդ միայն սրտիդ վրա դրած, ուշադրություն չդարձնելով մտքի սառը տրամաբանությանը:

► Մի օր կամաչեք ձեր հիմար արարմունքի համար: Կհասկանաք, որ սխալվել եք: Ձեզ համար հորինել եք ինչ-որ ուրիշ Տարունո...Ես բոլորովին այնպիսի՛ն չեմ: Ես դրա համար մեղավոր չեմ: Ինքներդ եք հասկանում, որ երբ մարդ ընկնում է օտարների մոտ, միշտ շփոթվում է, վախենում, ամեն բանից զգուշանում...Եվ հետո, ես մենակ եմ, ինձ ոչ ոք չի պաշտպանում, իսկ դուք ահա ինչքան շատ եք...եվ, այնուամենայնիվ, վիրավորված չեմ ձեզնից:

► Ես` սպիտակ գնչուս, թողնում էի իմ վերևի ծածկը` աստղազարդ երկինքը, և հեռանում`այնտեղ թողնելով մանկությունս:

► 

Մեռնող գնչուի երգը

Մեռնում է գնչուն, բայց չի հաշտվում դեռ, ավա՜ղ,
Որ փոշոտ ճամփեքով երբեք չի շրջելու,
Գետերը փրփրալի, հովիտները խաղաղ
Կրկին չի տեսնելու, երբեք չի տեսնելու:
Գնչուի բակը մեծ ցանկապատ էլ չունի,
Նրա տունը` համայն աշխարհն է անտանիք,
Եվ ինչու՞, ասացեք, էլ խղճալ գնչուին,
Եվ ինչու՞ զու՜ր խղճալ գնչուին թափառիկ:
Իսկ շուրջը հավաքված հարազատ, մոտիկներ...
Բոլորը ուզում են մաքառել մահվան դեմ,
Բայց անզոր են, ավա՜ղ, հաղթելու ուժ չունեն
Եվ հաղթել չեն կարող էլ արդեն...
Մեռնում է գնչուն, բայց չի հաշտվում դեռ, ավա՜ղ,
Որ փոշոտ ճամփեքով չի շրջի էլ երբեք...

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: