Ուիլյամ Շեքսպիր «Սոնետ 22»

2014-05-14 6350

Թարգմանությունը
ՍԱՄՎԵԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆԻ

Ոչ, իմ հայելին ինձ չի համոզի, թե ծեր եմ արդեն,
Քանի դեռ ինքդ ջահելության հետ քայլում ես կայտառ,
Բայց երբ տեսնում եմ դեմքդ ակոսված ժամանակի դեմ,
Այդժամ զգում եմ, որ մահն է խլում օրերս պայծառ:
Քանզի բովանդակ պերճանքը, որ քեզ ծածկում է անվերջ,
Ամենից առաջ հանդերձանքն է իմ նվիրված սրտի,
Որ քո կրծքի մեջ է ապրում միայն, ինչպես քոնն իմ մեջ,-
Ինչպե՞ս կարող եմ ես քեզանից ծեր լինել ավելի:
Ախ, հետևաբար՝ ուշադիր եղիր քո հանդեպ, անգին,
Ինչպես ես եմ միշտ (ո՛չ իմ նկատմամբ) այսպես հոգատար,
Եվ սիրող մոր պես խնամում եմ քո սիրտը թանկագին՝
Հեռու պահելով հիվանդությունից ու ցավից տկար:
Երբ ես չլինեմ, մի՛ ապավինիր քո լքված սրտին.
Այն ինձ ես տվել ոչ այն պայմանով, որ վերցնես կրկին:

Բոլոր սոնետներն՝ այստեղ:

Դիտեք ավելին Սոնետներ բաժնում

մեկնաբանություններ