Յոհան Վոլֆգանգ Գյոթե «Ֆաուստ»

► Գործն այսօրվա մի՛ թող վաղվան, զուր մի՛ կորցրեք և ոչ մի օր:

► Երբեք չեք հասնի ձեր նպատակին, երբ ինքներդ եք զուրկ զգացմունքներից:

► Խոսքեր ենք մենք իզուր վատնում, թողեք տեսնեմ նաև գործեր:

► Քեզ չսպառնացող վտանգից սոսկում, չկորցրածդ ես ողբում ու սգում:

► Չիմացածն է մարդ երազում միայն, իսկ իմացածին չի էլ կանգնում տեր:

► Ամբոխը ինչքան էլ լինի վատ, մարդ դարձյալ մարդով է մարդ:

► Երբ լավ խմիչք մարդ չի ճարվում, լավ զրույցն է մխիթարում:

► Դե, մարդ միշտ էլ հավատում է լսած խոսքին, մինչդեռ նաև դատել է պետք:

► Թե երջանիկ զգացիր քեզ, դա անվանիր, ինչպես կուզես: Անվանիր բախտ, սիրտ, աստված: Նրա համար չկա անուն, զգացմունքն է հիմքն ամենի, անունն ին՞չ է՝ դատարկ հնչյուն:

► Հանդիպում ես պատահաբար, տարվում, սակայն, Վերանում ես և քիչ առ քիչ որոգայթվում, Մերթ ժպտում է, մերթ խուսափում բախտն անհաստատ, Գերվում ես դու, տառապանքն է սրտիդ բարդվում, Մինչ սթափվես, սիրավեպն է արդեն պատրաստ:

► Ամուսիննե'ր, ձեզ համար Լավ օրինակ ենք մենք. Շատ կսիրեք դուք իրար Թե բաժանվեք մեկ-մեկ:

► ...այն, ինչ թվում է իմաստուն, Հաճախ միայն բթություն է ամբարտավան:

► Դու, ի վերջո այն ես, ինչ կաս, Թեկուզ գլխիդ կեղծամ դնես բազմագանգուր, Կամ հասկադ բազմապատկես, դարձյալ կզգաս, Որ նույնն ես դու. մի տանջվիր զուր:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: