Զահրատ Բանաստեղծություններ

ՃԵՐՄԱԿ

Ձիւնէն – կաւիճէն ամպէն աւելի
Երբ ճերմակ ըսեմ
Ես քեզ կը յիշեմ
Եւ աչքերդ սեւ
Զոր կը թափէիր
Հարսնութեան ճերմակ հագուստիդ վրայ։

ՕՏԱՐ

Մեզմէ մէկը հոն
Երբ անեզրութեան դուռը կը զարնէ
մեր ողբերն այնքան կը պզտիկնան հոս
որ չարժեր երգել։

Մի լար լույս մի լար

Մի լար լույս մի լար
Երկինքեն ինկողը չի լար
Մի լար թե աղքատի տուն ինկար
գլխու վրա է տեղդ
Մի լար լույս մի լար
գետնահարկ չինկող լույսերը թող լան։

ԲՈԼՈՐՍ ԱԼ

Քանի որ բոլորս ալ նոյն
նաւը նստեր կը սուրանք անվերադարձ

Քանի որ բոլորս ալ նոյն
անձկութեամբ կը կառչինք նաւին խօլարշաւ

Ու քանի որ բոլորս ալ նոյն
թափով կը հրենք անոնք որ կ’իյնան վար

Ո՞վ պիտի հարցնէ մեզի այս գիշեր
ո՞ւր եւ ի՞նչու

Քանի որ բոլորս ալ նոյն
հարցումէն կը փախչինք։