Գիյոմ Ապոլիներ | Բանաստեղծություններ
Միրաբոյի կամուրջը Միրաբոյի հին կամուրջի տակով հոսում է Սենան Եվ սերերը մեր: Արդյոք պե՞տք է, որ հիշեմ անպայման՝ Միշտ տառապանքից հետո էր ժպտում պահը խնդության: Թող գա գիշեր: Հնչի ժամ: Օրերն
Գրքամոլ Ակումբ. Խումբ Հինգերորդ. Հանդիպում III. Գաբրիել Գարսիա Մարկես «Նահապետի Աշունը»
Գրքամոլ Ակումբի անդամները հերթական անգամ հավաքվել էին մեկ հարկի տակ՝ քննարկելու կոլումբացի գրող Գարսիա Մարկեսի «Նահապետի Աշունը» ստեղծագործությունը: Քննարկման եզրահանգումներից մեկն այ
Գաբրիել Գարսիա Մարկես «Նահապետի աշունը»
► Եվ նա մեռավ այնպես, ինչպես ասաց մահը, մեռավ այն պահին, երբ ամենից քիչն էր ուզում մեռնել, երբ այդքան տարիների անպտուղ պատրանքներից ու ինքնախաբեությունից հետո սկսել էր գլխի ընկնել, որ մարդիկ չեն ապրու
► Լավերը շուտ են մեռնում: Վատերը տնքտնքում են ու չեն մեռնում .... ► Կյանքը մի անգամ է տրվում, պետք է կենտրոնում լինել, կյանքը վայելել, դա է մնում: Ինչ վայելում ես, այն էլ հետդ ես տանում: Թեկուզ լավ ար
Մկրտիչ Ասլանյան «Աշնանային ամպրոպ»
► Օրինավոր մարդը, անհարկի հարցով չպիտի վրդովի ընթերցմամբ զբաղված աղջկան, անգամ եթե նա, սիրուն է... ► Մարդը կարող է հրաշքներ գործել, եթե նպատակին հասնելու համար, կյանքի խորդուբորդ ճանապարհներն անց
Նույն աշնան օրն է պղտոր ու խոնավ, Նույն մառախուղն է հողը համբուրում, Միայն չկա քո պատկերը խոնարհ, Եվ օրը այսօր շատ է համբերում: Տխուր է օրը բոլորի՞ համար, Թե՞ ես եմ այսպես դժվար կարոտել. Տերևաթափ է ամ
Նորից անձրև՜, մշո՜ւշ, ա՜մպ, Թախի՜ծ անհուն, տխրա՜նք հեզ, Աշո՛ւն, քեզ ի՛նչ քնքշությամբ, Ի՞նչ խոսքերով երգեմ քեզ... Քո մշուշը, քո ոսկի Տերևները հողմավար, Դյութանքը քո մեղմ խոսքի,&
Մեգ է, անձրև ու մշուշ Իմ այգում մերկ, Դառը թախիծ ու վերհուշ, — Անվախճան երգ։ Հողմն է լալիս թփերում Մերկ ու վտիտ. Ցուրտ է, խավար է հեռուն Եվ անժպիտ։ Սիրտըս թախծոտ ու խոցոտ, Հոգիս հիվանդ, —