Էդգար Ալան Պո «Անաբել Լի»

Վաղուց, շատ վաղուց, հեռու-հեռավոր
Մի թագավորությունում անհասանելի
Ապրում էիր դու` հրաշք մի աղջիկ,
Առաջին իմ սեր, իմ Անաբել
Սիրում էիր ինձ շատ, իսկ ես էլ այնքան
Որ հնարավոր չէր սիրել ավելի:

Թեև երեխա էի, և դու էլ էիր փոքր`
Այդ թագավորությունում անհասանելի,
Բայց մեծ էր իմ սերը, և նաև քոնը,
Իմ արև պայծառ, իմ Անաբել Լի':
Երկնային լուսե փերիներն անգամ

Չէին կարող սիրել մեզնից ավելի
 Դա էր պատճառը գուցե, չգիտեմ
Այդ թագավորությունում անհասանելի
,Ժայթքեց հողմախառն կայծակ անիծված
,Խլեց քեզ ինձնից, իմ Անաբել Լի
Իսկ ծնողներդ` վշտահար սրտով
Տարան քեզ ինձնից հեռու ավելի
Քո տունը դարձավ ծովափնյա մի խորշ
Թագավորության մեջ անհասանելի

Այո, երկնային փերիներն անգամ
Երջանիկ չէին մեզնից ավելի
Եվ այդ նախանձն էր պատճառը միակ
Որ թագավորությունում անհասանելի
Կայծակով լեցուն հողմերը դաժան
,Սպանեցին հենց քեզ, իմ Անաբել Լի

Բայց մենք սիրեցինք նրանցից ուժգին
Ովքեր ապրեցին երկար ավելի
Ովքեր գիտեին մեզնից ավելի
Փերիներ, դևեր... անզոր էին արդեն
,Այդ աշխարհներում` անհասանելի
,Որ իմ վշտահար հոգին բաժանեին
:Քո մաքուր հոգուց, իմ Անաբել Լի

Երբ հայացքս է Լուսնի շուրջը, իմ անուրջը
,Քո մասին է, Անաբել Լի
Թեև սին է այդ պատրանքը, բայց քո մեղմ հայացքը
,Հիասքանչ է, իմ Անաբել Լի
Ու կկորչեմ ես անհետ, կննջեմ առհավետ
Արևավառ ու սիրուն հարսնացուիս հետ
Գետնախորշերում` մութ, անմատչելի
Աշխարհների մեջ անհասանելի...

Թարգմանությունը՝ Երվանդ Սարգսյանի