2014թ, նոյեմբերի 27, Ավ. Իսահակյանի անվ. գրադարան: Այո-այո, ճիշտ կռահեցիք, կրկին հավաքվել էին Գրքամոլները: Այս անգամ Գրքամոլ ակումբի անդամները քննարկում էին գերմանացի հայտնի գրող Էրիխ Մարիա Ռեմարկի «Հաղթական կամար» գիրքը: Քննարկումը, ինչպես միշտ սկսվեց հեղինակի կյանքի մասին փոքրիկ ակնարկով, ինչպես նաև ակումբի անդամները ներկայացրին հետաքրիր փաստեր, որոնք առնչվում էին քննարկվելիք գրքին: Ստեղծագործությունը հիմնականում դուր էր եկել ընթերցասերներին, բոլորը միաբերան նշում էին, որ գիրքը կարդացել են շատ արագ, ու չեն էլ նկատել, թե ոնց է այնցել ժամանակը: Ոմանք խոստացան ևս մեկ անգամ ընթերցել գիրքը, մյուսները պնդում էին, որ այս ստեղծագործությունը պատկանում է այնպիսինների շարքին, որոնք մեկ անգամից ավել ընթերցելու իմաստ չկա: Տարաբնույթ կարծիքներ հնչեցին գրքի գլխավոր հերոսուհի Ժոան Մադույի կերպարի շուրջ: Ոմանք «ատեցին» Ժոանին, ոմանք հասկացան, ոմանք փորձում էին արդարացնել: Տարբեր կարծիքներ հնչեցին այն հարցի շուրջ, թե ինչու է հեղինակը ստեղծագործությունը անվանել «Հաղթական կամար». - Քանի որ Կամարն անխախտ էր ու հաստատուն, տարբեր կերպարներ եկան ու գնացին, իսկ Կամարը մնաց կանգնած այնպիսին ինչպիսին կար»,- նշեց քննարկման մասնակիցներից մեկը: Քննարկման ավարտին մասնակիցները բաժանվեցին երկու խմբի և վերլուծեցին Ռավիկի կերպարը` որպես բժիշկ և որպես պատերազմին մասնակցած տղամարդ: Եզրակացությունը մեկն էր՝ Ռավիկը հրաշալի մասնագետ էր և իսկական տղամարդ: Սա թերևս Գրքամոլ Ակումբի այս տարվա վերջին հերթական փակ քննարկում էր: Հաջորդ տարվա հունվարից քննարկումները կվերսկսեն Ավստրո-հունգարիացի հայտի գրող, փիլիսոփա Ֆրանց Կաֆկայի «Դատավարություն» ստեղծագործությամբ: Հանդիպման բոլոր նկարները կարող եք դիտել՝ այստեղ:
Հ.Գ. Իսկ մոտ օրերս Գրքամոլ Ակումբը պատրաստվում է անցկացնել բաց քննարկում, որին կարող են մասնակցել բոլոր ցանկացողները: Թե երբ և ինչ գիրք կքննարկվի կիմանաք շուտով:
Դիտեք ավելին Գրքամոլ Ակումբ բաժնում
մեկնաբանություններ