Լիլիթ Գանջալյան «Սիրահարվել 7 օրում»

Սառա 

Ձմեռը դառն է ու ցուրտ, էն թեյի պես, որի մեջ մոռացել են շաքար գցել:

-Բարև ձեզ, շաքար կտաք՞:

Վաճառողուհին հոգնած դեմքով ու ցրտից դողացող ձեռքերով ինձ է մեկնում շաքարը, ես ժպտում եմ նրան տաք-տաք ժպիտով ու գնում: Գրպանիցս հանում եմ հեռախոսը ու սառած մատներով մի կերպ հավաքում եմ ընկերուհուս համարը.

-Արի քաղցրացնենք ձմեռը, շաքար եմ առել:

-Էլի գժվեցի՞ր, ինչ շաքար, ի՞նչ քաղցր:

-Ձեր շենքի մոտ եմ իջիր, տաք կհագնվես:

Տեսնես ինչի՞ են բոլոր մարդիկ այսքան ատում ձմեռը, երևի նրա համար, որ ցուրտ է, թող տաք հագնվեն: Ամռանն էլ շատ է շոգ: Ուրեմն ի՞նչ, վերցնենք ու դեն նետենք բոլոր տարիները: Ձմեռն էլ իր համն ունի, գրեյփֆրութի նման սկզբում քաղցր է, երբ առաջին ձյունն է գալիս, հետո ցրտերի հետ սկսում է դառնանալ : Ու բոլորը մոռանում են վրայից մի քաղցր կոնֆետ ուտել, որ դառությունն անցնի: Հենց էդպես նստում ու դեմքներն են ծամածռում այդ դառնությունից: Սիլվիին պիտի համոզել, որ սիրահարվելը դեռ հարցի լուծում չէ: Պետք է գտնել նրան՝ ում կարելի է սիրահարվել: Հո ամեն մեկին ձնագնդիով չես խփի , կամ առավել ևս ,ինչպե՞ս կարելի է ամեն մեկի հետ կիսել կոնֆետները, ինչ է թե սիրահարված ես: Չէ՜ , ավելի լավ է նախ մեր ներսում եղած սերը գտնենք, նրան տանք մեր բոլոր կոնֆետները, նրան հարստացնենք գրքերով ու լավ ֆիլմերով: Վերջում տաքացնենք: Հենց այդ ժամանակ, կարելի է սիրել մեկին, նրան՝ ում կկարողանաս վստահել քո սեփական սերը: Այ թե բարդ գործ է: Հարկավոր է այս բաղադրատոմսը գրել օրագրում, թե չէ կմոռանամ: Ինձ հարկավոր է մի երկու բան հարցնել Սիլվիին սիրո մասին, թե չէ կատարյալ անհաջողակ եմ : Թու՜, ականջակալներս ձյան մեջ ընկան: Մի րոպե չանցած դուրս եկավ շքամուտքից` իրեն սովոր արևային ժպիտով:

-Բարի արև, պինգվին՝ կաղամբի շորերով.

Սիվին նեղացած տեսք ընդունեց ու մոտեցավ ինձ :

-Կաղամբը ինքդ ես, ես անանաս եմ:

-Չէ մի չէ , բա կաղամբի ես նման, պինգվինի պես էլ քայլում ես .

-Դու միշտ էլ սենց գիժ կմնաս:

-Չէ,,ես դեռ չեմ գժվել, կգժվեմ էն ժամանակ, երբ..

-Երբ սիրահարվե՞ս...

-Հա դե, կարևոր չի, արի քաղցրացնենք մեր կյանքը:

-Հիմա ի՞նչ ես մտածել:

-Դե դա էական չի , այս տարին 7 օրից ավարտվում է իսկ մենք սառել մնացել ենք ու բողոքում ենք եղանակից, տրամդրությունից ու էլ չգիտեմ ինչերից: Իսկ ես ուզում եմ գոնե վերջին օրերը վայելել:

-Սիրահարվիր:

-Է՜ Սիվ, ինչ ես կպել սիրահարվիր հա՛ սիրահարվիր, չեմ ուզում էլի, ես առանց դրա էլ կարող եմ:

-Իսկ ես այնքա՜ն կուզեյի սիրահարվել այս 7 օրում, պատկերացնում ես, իսկական հրաշք, ափսոս անհնար է:

-Իսկ ո՞վ ասաց թե անհնար է, հրաշքներ կան, ուղղակի պիտի հավատաս դրանց, ու դրանք կկատարվեն:                                                                      

Սիլվի

Եթե այսօր էլ ձյուն գա, էլ չեմ դիմանա, ուղղակի լաց կլինեմ: Եղանակը հատուկ ստեղծվել է, որ ինձ այսքան նեղություն տա: Տրամդրությունս ոչնչով չեմ կարողանում բարձրացնել: Հոլիվուդյան ֆիլմի հերոսուհիների պես նստել եմ պատուհանի մոտ ու անհամ, դառը թեյս եմ խմում, մի քիչ էլ, ու կլացեմ: Մեկն էլ հարցնի ինչի՞ ես լաց լինում: Իսկ ես ոչնիչ չունեմ պատասխանելու, որովհետև հստակ պատճառ չկա:Ուղղակի ամեն ինչ անիմաստ է, շուտով նոր տարի է, իսկ ես նույնն եմ նույն անհետաքրքիր աղջիկը, իր անիմաստ կյանքով: Նայում եմ սենյակիս պատին կախված Մոնրոյի դիմանկարին ու մտածում, որ նա գեղեցկուհի է :

- Տրամադրությունս սարսափելի է, Մերիլի՛ն, իմաստ եմ ուզում, օրիանկ սեր :Պատկերացնում ես կսիրահարվեի ու ողջ օրը նրա մասին կմտածեի օրս կլցվեր:

- Դա քեզ միայն թվում է, սիրահարության առաջին շաբաթն է երջանիկ, հետո մտածելու ես ինչով գլուխդ ազատել տաղտկալի ու հոգնեցնող այդ կերպարից:

- Դու ինձ չես հասկանում, դու երբեք էլ սիրո պակաս չես ունեցել, իսկ ես ունեմ, սիրել եմ ուզում:

- Շոկոլադ կեր, քաղցրացրու կյանքդ ու վայելիր, ամեն ինչ իր ժամանակին կլինի:

Զանգում է հեռախոսս ու ես կիսատ եմ թողում մեր զրույցն ու պատասխանում եմ: Կեցցե՜ հեռախոս հնարողը : Սառան էր, իսկական գիժ է,  եկել հասել է էստեղ ու ինչ-որ շաքարներից էր խոսում, տեսնես մտքին ինչ կա՞: Էս ցրտին դուրս գալը հանցագործություն է:

- Էհ, գալիս եմ, Սառա:

Հայելու մեջ եմ նայում մինչև դուրս գալս: Կարծես կաղամբ լինեմ այսքան շորի մեջ . տխրելու ևս մի պատճառ:

* * * -Ի՜նչ հրաշքների մասին ես խոսում, երբ ինքդ էլ մի կարգին տղայի չես հանդիպել, անգամ սիրելի խմբիդ համերգին չես եղել: Սառան կարծես նեղացավ, վստահ եմ սիրելի խմբին արված նկատողությունից, թե չէ նրան երբեք չես նեղացնի սիրային հարցերում իրա անհաջողակ լինելու փաստով:

- Դե լավ ասա տեսնեմ ինչ շաքարների մասին էիր խոսում: Երբ հասանք մեր սիրելի այգի, Սառան պայուսակից մի ամբողջ տոպրակ շաքար հանեց ու սկսեց օդ նետել: Շաքարի հատիկները խառնվեցին ձյան հետ ու թափվեցին գետնին:

-Այ քեզ քաղցր ձմեռ :

-Սառա դու ամենա-ամենա իսկական գիժն ես :

-Տես, դու բողոքում ես, որ ձմեռը վատ ու տհաճ եղանակ է,  իսկ քաղցր շատ ես սիրում : Այդ դեպքում ես կքաղցրացնեմ այն: Հետո մի թերմոս ու բաժակներ հանեց պայուսակից:

-Ի՞նչ է էստեղ ենք թեյելու:

-Իսկ ինչու՞ ոչ:

Իրոք որ , այդ մի բաժակ թեյով ձմեռը քաղցրացավ ու ես սկսեցի մի քիչ հավատալ հրաշքներին: Մնում էր 7օր տարվա վերջին, իսկ ես ուզում էի, որ ես ու Սառան սիրահարվենք, սիրահարվենք 7 օրում, իսկ նման հրաշքներ ցավոք չեն պատահում:                                                               

Սառա

Միևնույնն է այս զգեստով ինձ անհարմար եմ զգում: Չնայած մաման ասում է, որ արդեն պետք է աղջիկ դառնալ: Մամ, իսկ ինչ է ես տղա՞ եմ: Բան չեմ հասկանում: Ամեն տարի նույնն եմ մտածում, թե ինչքան շուտ անցավ տարին, մի տեսակ հավատս էլ չի գալիս, որ այս տարին վերջանում է: Լիքը տարի էր, ինչքան բան ասես, որ չեղավ: Սիլվիի ասած 7 օրերը անցան և մեզանից ոչ մեկը չսիրահարվեց: Իմ համար չէ, ես Սիլվիի մասին եմ մտածում, չեմ ուզում տխուր սկսի այս տարին, այ թե իսկական հրաշք լիներ, հա՛մ Սիլվին կուրախանար, հա՛մ էլ կհամոզվեր, որ էս սև ու կլոր Գնդում էլ են հրաշքներ լինում:Քանի ուշ չի գնամ Սիլվիի մոտ, էլի դառը դառը նստել է երևի:

* * * -Սի՜վ, ինչքա՜ն սիրուն ես: Սիլվին ինձ է նայում այնպես, ասես այլմոլորակային է տեսել, հա հետո ինչ, որ ձեռքիս թերմոս կա, ես էլ դեռ ոչինչ չեմ արել մազերս: -Եկել եմ այս տարվա վերջին թեյը խմենք, գիտեի, որ էլի հոտած կլինես, ասեցի գամ քաղցրացնեմ քեզ : Ասում եմ ես ու խցկվում եմ ներս:

* * * Մի քանի րոպե ևս և վերջ: Ինչպես միշտ բոլորը հավաքվում են սեղանի շուրջ, իսկ ես դեռ կանգնած եմ այստեղ;

-Գալիս եմ մամ:Մամ մի րոպից կգամ , Սառային զանգեմ ու գամ:

-Սառ ,ոնց ոնցե՞ս

- Եսի՞մ: -Դե կլինի գոնե այսօր ժպտաս, ախր ասում եմ չէ, կյանքդ հո 7 օր չի, դեռ կսիրահարվես ու մի մոռացիր, որ 15 րոպե կա, մի մոռացիր հրաշքների մասին: Զգացի, որ նա շատ չի խոսում, երևի ես չափն անցա, ինչի՞ եմ փիլիսոփայում:

-Լավ Սիվ, կխոսենք մյուս տարի:

Դնում եմ հոռախոսը ու գնում մերոնց մոտ: 10,9,8……

Սիլվի

Ժամանակը սպառվեց , ու ինչքա՜ն արագ, իսկ ես չսիրահարվեցի, ուզում եմ սիրե՜լ, ինչքան դժվար բան կա դրա մեջ:

-Մամ , հիմա կգամ, Էլիզին ասա, թող քեզ օգնի, մազերս եմ սարքում: Ինչքան տխուր ու անիմաստ տարի, ատում եմ: Ես էլ եմ երջանկություն ուզում, իսկ նա փախել ու չգիտես, որ ծակն է մտել: Դռան զանգ... Միշտ ինչ-որ բան պետք է լինի, որ մտքերս ցրվեն...

-Սա՞ռ.. Խելառը` ձեռքին թերմոս բռնելով, Երջանիկ ժպտում է..

 -Հ՞ն, Սիվ, մի անգամ ու այս տարվա վերջին անգամ չքաղցրացնենք մեր օրը...

-Գիժ... Ես իրոք կգժվեի էս աշխարհում առանց գժերի..

* * * Նոր տարի, բայց ոչ մի նորություն չկա: էլի նույն դեմքերը, նույն մարդիկ, ու ոչ մի բան չի փոխվի... դեպի լավը... Հեռախոս... ամենատխուր պահերին միշտ էլ ինձ օգնության ա հասնում հավատարիմ հեռախոսը:

-Սա՞ռ.. Էլի գժվել ա... Իրա գժական մտադրություններն ա ասում Նոր տարվա հետ կապված... Ավարտուն ապու~շ... չեմ ուզում ոչ մի Նոր տարի, առանց... սիրահարվելու.. Ցած եմ դնում հեռախոսը,, կասեմ` պատահական անջատվեց... Չեմ ուզում ոչ-ոքին լսել...

-Մամ , եկա: 3,2,1… Երբ հրաշքը կատարվում է անսպասելի Ողջ քաղաքը մի վայրկյանում պատվեց 2014-ով: Դա նման էր բարակ թափանցիկ շերտի, ոչ ոք չնկատեց, թե ինչպես այդ շերտը եկավ նստեց քաղաքի տանիքներին, ծառերի կատարներին: Իսկ նրանք ովքեր այդ մի քանի ակնթարթի ընթացքում հասցրեցին երազանք պահել, ստացան ավելին,քան ուղղակի հրաշք:

* * * 12 զարկերին հաշված րոպեներ էին մնացել... և′ Սիլվին, և′ Սառան կարծես մոռացել էին իրենց սիրահարվել-չսիրահարվելու պլանները...Այնպես էին զբաղված Ամանորյան ամենաչնչին հոգսերով, որ հրաշքի մասին մտածելու ժամանակ էլ չկար... Եվս մի քանի վայրկայն, և 7 օրում սիրահարվելու երազանքը հոդս կցնդեր... Չսիրահարվեցին.. Անհույս երազողներ.. փոխվում է տարին... և դռան զանգ Սիլվիենց տանը.

-«Ա~խ այս դռան զանգերը»,- մտածեց նա ու շտապեց դռան մոտ.. Անծանոթ տղա էր.

-Բարև, դուք էիք Կոնֆետներ պատվիրե՞լ, կներեք ուշացման համար..

-Կոնֆե՞տ...

Հենց այդ պահին զանգերը սկսեցին ղողանջել, Սիլվին ինքն էլ չզգաց ինչպես իր երազանքը արտացոլվեց տղայի աչքերում: Նա չէր հասկանում, ինչ է անում այս տղան, այստեղ: Սիլվիի հայրը մոտեցավ ու առանց հարցեր տալու տղային ներս հրավիրեց: Զանգերը տարածվեցին ողջ քաղաքով, նոր տարի էր. Միայն հետո, սեղանի շուրջ պարզ դարձավ, որ տղան շփոթել էր հասցեն ու կոնֆետները բերել էր Սիլվիենց տուն: Բոլորը ծիծաղեցին ու սկսվեց տոնը:

-Սա՜ռ, արի մեր տուն շուտ:

-Խոստացել էիր, որ դու կգաս;

-Սա՛ռ, չէ պիտի գաս, չես հավատա, բայց հրաշքներն իրականություն են դառնում …