Դուք նման եք.. Ծաղկամանի:
Սլացիկ եք ու բարեձև,
Ունեք հուշեր հնամենի -
Մարած գույներ, վերջին տերև:
Ինքնավստահ ու սառն եք Դուք -
Կավե պահոց գոռոզության,
Սակայն տխուր ու լուռ եք Դուք,
Մատնվել եք մենակության:
Դուք նման եք ծաղկամանի,
Որովհետև միամտաբար
Հավատում եք ամեն վարդի.
Թե կմնա ձեզ հետ երկար:
Այնինչ նրանք Ձեզնով սնվում,
Ձեզնով ապրում ու ծաղկում են,
Հմայում են Ձեզ ու գերում,
Բայց միշտ թողնում, հեռանում են:
Դուք նման եք ծաղկամանի,
Որ անշուք է առանց ծաղիկ,
Սակայն ըստ հին մի պայմանի
Միշտ խաբվում եք ինչպես մանկիկ:
Վշտից տխրում, փոշոտվում եք,
Մեկուսանում մի անկյունում,
Բայց դեռ կրկին հավատում եք՝
Ձեր հերթական հյուրին սպասում…
Դուք նման եք ծաղկամանի,
Որ ընկնելիս փշրվում է…
Հեղինակ՝ Նորիկ Հերգնյան
Սեղմեք այստեղ՝ ստեղծագործությունը Գրքամոլ էջում կարդալու համար:
Դիտեք ավելին Ստեղծագործություններ բաժնում
մեկնաբանություններ