Պերճ Զեյթունցյան «Ամենատխուր մարդը»

► Եթե հանկարծ ականջիս շշնջաս... Ու եթե հանկարծ քո բառը ծնվի...Չթաքցնես...Անպայման կասես...Թող դա լինի ամենասովորական բառը...Բայց կլինի ամենալավագույնը իմ լսածներից...Ամենաանծանոթը...Ուզում ես...Շատ էիր ուզում...Մի րոպե լռենք...Գուցե իսկապես ամեն ինչ հասկանանք...

► Ստրաուդը գիտեր,որ սա էր իր վերջը: Հենց այն օրվանից, երբ կյանքում առաջին անգամ զգաց, որ սիրում է: Երբ հասկացավ, որ ընդհանրապես ինչ-որ մի տեղ նաև երջանկություն կա: Ախր ի՞նչ գործ ուներ երջանկության հետ: Երջանկություն…Ինչ տարօրինակ բառ է…

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: