Սուրեն Թադևոսյան «Արեն»

Իմ օրացույցը ամեն օրվա հետ մի քիչ նիհարում է: Ու ծերանում է ժամանակը: Բայց դու չես գալիս: Ամեն չեկածդ օրվա հետ երազ է դառնում իմ գորշացած կարոտի մի պատառը: Ու ես դեռ ապրում եմ անցյալ ժամանակում, բայց ըղձական եղանակով, որ դու օրերից մի օր գաս, ճռռոցով բացես իմ հոգու դուռը ու ներս մտնես: Թեյենք, թողենք, որ լռությունը խոսի: Երևի գիտես, որ իմ պատշգամբում դեռ երեք աթոռ կա դրված՝ իմը, քոնն ու մեր փոքրիկ տղայինը, որ հիմա քեզ հետ է ու ինձանից հեռու, որ չհասցրեց «Արեն» անունը կրել: Թե չլիներ մեր բաժանումը, Արենը հիմա գուցե տասնվեց կամ էլ տասնյոթ տարեկան լիներ: Ճիշտ այնքան, որքան ես ու դու էինք մեր հանդիպելու առաջին օրը: Նա կարող էր լինել մի հայտնի բժիշկ և կարող էր ինձ նման մեկը լինել, նա կարող էր ղեկավարել մի ողջ կայսրություն կամ էլ ուղղակի հայրիկ լինել: Ես չգիտեմ, թե ինչ բախտի տեր կլիներ նա՝ իմ ու քո Արենը, և դա առանձնակի կարևոր էլ չէ, բայց նա կլիներ մերը, իմն ու քոնը, ինձ ու քեզ կապողը...Ու մենք գուցե չէինք բաժանվի: Ես կարոտել եմ Արենին, որին երբեք չունեցա... Ես կարոտել եմ քեզ, Բելի՛, որ ունեցա...Բայց կորցրի քեզ: Վերջին նամակդ պահել եմ, գիտե՞ս: Ու ամեն օր կարդում եմ քո երբևէ գրած վերջին երեք նախադասությունը. «Գտի՛ր ուրիշին ու ամուսնացի՛ր: Սիրի՛ր նրան ավելի, քան ինձ: Բայց որդուդ անունը երբե՛ք Արեն չկնքես. մոռացիր ինձ ու լավ մնա»: Ես փնտրեցի ուրիշներին քեզանից հետո, բայց չգտա և ոչ մեկին, որ քո՝ իմ հոգում թողած դատարկ տեղն ու իմ պատշգամբի աթոռներից մեկը զբաղեցներ: «Ուրիշները» երբեք իմը լինել չեն կարող: Նրանք « ուրիշներ» են, «ուրիշներ», որոնց հետ աստղերի մեջ ոչինչ գտնել հնարավոր չէ, որոնց հետ լուսնի վրա պարելու տեղ չկա, որոնց հետ բալի լիկյորը սոսկ հարբելիք է, և որոնց հետ ես երբևէ ընդհանուր «Արեն» ունենալ չեմ կամենա: Ես շատ անգամ եմ սիրահարվել, տարվել եմ ոմանցով, բայց սիրե՞լ...Սիրելը մի քիչ հազվագյուտ ու հանգամանքներ չպարտադրող երևույթ է: Հանգամանքները սերը սպանում են: Ուստիև չգտա մեկին, որ կսիրեի, այն էլ քեզանից առավել... Քեզ մոռանա՞լ: Գուցե երբեմն կարող եմ քեզ չհիշել: Բայց մոռանալ... Դու այստեղ ես՝ իմ հայելու ետևում, դու գուցե պարում ես լուսնի վրա, իմ ձեռագիրն ես և կամ նստած ես իմ պատշգամբի մանուշակագույն աթոռի վրա, ու աստղերից մեկի վրա իմ ստվերն ես փնտրում: Դու այստեղ ես: Այնտեղ ես: Ամենուր... * * * Գիտեմ, որ մի օր հետ կգաս: Ճռռոցով կբացես իմ փոքրիկ, փայտյա դուռը: Ես բույրդ կզգամ, ու կթռչենք լուսնի վրա պարելու: -Բելի՛, մեր որդու անունը Արեն եմ կնքելու: Հեղինակ՝ © Սուրեն Թադևոսյան